 |
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 2000/4500
K: 2000/5004
T: 22.5.2000
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
KİRA SÖZLEŞMESİ
TİCARİ İŞ
FAİZ
ÖZET : Davacı ile dayalı arasındaki sözleşme, davacının ticari işletmesi ile ilgili olup, davacı yönünden ticari iş niteliğindedir. Taraflardan biri için ticari sayılan iş, diğeri için de ticari sayılacağından davacı, davaya konu alacağı için davalıdan reeskont oranında faiz isteyebilir.
(6762 s. TTK. m. 21)
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı, dayalı Ali'nin davacı kurum ile yaptığı kira sözleşmesi uyarınca işçileri taşırken kazaya sebebiyet verdiğini ve kaza sonucu işçilerden bir tanesinin vefat ettiğini, ölen işçinin mirasçılarının açtığı tazminat davası neticesinde davalının tam kusurlu olduğunun belirlendiğini, o dava sonunda müşterek ve müteselsil sorumlu olan davacı kurumun ölen işçinin mirasçılarına 1.028.000.000 TL. ödediğini ve ayrıca aldıkları ihtiyati tedbir kararı içinde masraf yaptıklarını ileri sürerek ödemek zorunda kaldıkları 1.028.000.000 liranın ödeme tarihi olan 24.11.1998 tarihinden itibaren Merkez Bankasının kısa vadeli krediler için öngördüğü reeskont faiz oranı üzerinden hesaplanacak faiziyle birlikte, ihtiyati tedbir dosyasında yaptıkları masraflar ve vekalet ücretinin de davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece 1.028.000.000 liranın 24.11.1998 tarihinden itibaren %50 yasal faizi ile birlikte Çorum 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 1996/65 D. İş sayılı dosyasındaki 6.750.000 TL. harcamanın da 19.3.1999 tarihinden itibaren %50 yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı ile dayalı arasındaki sözleşme davacının ticari işletmesi ile ilgilidir. O nedenle sözleşme hükümleri itibariyle davacı yönünden, ticari iş niteliğindedir. Türk Ticaret Kanununun 21. maddesi hükmü uyarınca, taraflardan biri için ticari sayılan iş diğeri içinde ticari sayılır. O nedenle davacı, davaya konu alacağı için davalıdan reeskont oranında faiz isteyebilir. Mahkemece bu yön gözardı edilerek davacı alacağına yasal oranda faiz yürütülmesi usul ve kanuna aykırıdır. Karar bu nedenle bozulmalıdır.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün HUMK.nun 438/7 maddesi gereğince düzeltilerek onanmasına karar verilmelidir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle mahkeme kararının hüküm bölümünün birinci fıkrasının ikinci satırında yer alan (%50 yasal faizi) sözlerinin ve rakamlarının hükümden çıkartılarak yerine aynen (24.11.1998 tarihinde geçerli olan T.C. Merkez Bankasının kısa vadeli krediler için öngördüğü reeskont faiz oranı ile bu oranı geçmemek üzere değişen oranlarda reeskont faizi) sözlerinin ve rakamlarının yazılmasına, hükmün bu değiştirilmiş ve düzeltilmiş şekliyle (ONANMASINA), onama harcın peşin harcından çıkarılmasıyla arta kalan 7.175.000 liranın istek halinde iadesine, 22.5.2000 gününde oybirliğiyle karar verildi.