 |
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E : 1999/1867
K : 1999/2331
T : 6.4.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T... İnş.Tah.Gıda Mad.Paz.Ltd.Şti. vekili avukat Sami N... ile Keçiören Belediye Başkanlığı vekili avukat Pelin G... aralarındaki dava hakkında Ankara 6.Asliye Hukuk Hakimliğinden verilen ve 9062-9573 sayılı ilamiyle onanmasına karar verilmişti. Süresi içinde davalı avukatı tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, müteahhit olduğunu ve Keçiören'de kat karşılığı inşaat sözleşmesi ile bina yaptığını, 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 89.maddesinin a fıkrasının 3.bendindeki "harcamalara katılma payları bina ve arsalarda vergi değerinin %2'sini geçemez" hükmüne rağmen davalı belediyenin kendisinden stabilize yol katılım bedeli olarak fazladan 123.457.490 lira tahsil ettiğini bildiriye bu miktarın reeskont faiziyle tahsilini istemiştir.
Davalı yapılan uygulamanın doğru olduğunu savunmuş ve davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece davanın kabulüne 123.457.490 liranın ödeme tarihi olan 4.9.1997 tarihinden itibaren yasal faiziyle tahsiline karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiş, Dairemizin 1.12.1998 tarih 9062-9573 sayılı ilamı ile onanmıştır.
Davalı bu kez karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Taraflar arasındaki ihtilaf, müteahhit olan davacının inşa ettiği bina nedeniyle, Belediye hizmetleriyle ilgili olarak davalı Belediye'ce davacıdan alınan yol harcamalarına katılma payından kaynaklanmaktadır.
2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 86.maddesinde "yol harcamalarına katılma payının" hangi hallerde, kimlerden alınacağı açıklanmış, katılma payının hesaplanmasını düzenleyen 89.maddenin 3.fıkrasında "harcamalara katılma payları bina ve arsalar da vergi değerinin %2'sinin geçemez" hükmü, aynı kanunun 98.maddesinde de "bu kanunda aksine hüküm bulunmayan hallerde, bu konuma göre alınacak vergi, harç ve katılma payları hakkında 213 sayılı vergi usul kanunu ile 6183 sayılı Amme alacaklarının tahsil usulü hakkında kanun ve bunların ek ve tadilleri hükümleri uygulanır" hükmü yer almıştır. 2576 Sayılı Bölge İdare Mahkemeleri, İdare Mahkemeleri ve vergi mahkemelerinin kuruluş ve görevleri hakkında kanunun 3410 sayılı kanunla değişik 6.maddesinde vergi mahkemelerinin görevleri "a) genel bütçeye, il özel idareleri, belediye ve köylere ait vergi resim ve harçlar ile benzeri mali yükümler ve bunların zam ve cezaları ile tarifelere ilişkin davaları, b) (a) bendindeki konularda 6183 sayılı amme alacaklarının tahsil usulü hakkında kanunun uygulanmasına ilişkin davaları, c) diğer kanunlarla verilen işleri çözümler" hükmü ile belirtilmiştir. Bu durumda taraflar arasındaki ihtilafın çözümünün, 2464 sayılı kanunun 98.maddesi gereğince 213 sayılı vergi usul kanunun ve 6183 sayılı kanuna göre yapılması gerekir. 2576 sayılı kanunun 6.maddesine göre de, bu tür ihtilafların hallinde vergi mahkemeleri görevli olduğundan mahkemece görevsizlik kararı verilmesi gerekirken mahkemenin davaya görevli olduğunu kabul ederek yazılı şekilde hüküm kurulması doğru bulunmamıştır. Kararın bu nedenle bozulması gerekirken yanılma sonucu onandığı bu kez yapılan inceleme ile anlaşıldığından davalının karar düzeltme talebinin kabulü ile dairemizin 1.12.1998 tarih 9062-9573 sayılı kararının kaldırılmasına ve mahkeme kararının bozulmasına karar verilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının karar düzeltme talebinin kabulü ile , Dairemizin 1.12.1998 tarih 9062-9573 sayılı onama kararının kaldırılmasına ve hükmün davalı yararına BOZULMASINA, evvelce alınan onama harcı ile peşin harcın istek halinde iadesine, 6.4.1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.