 |
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/9007
Karar No : 1998/10421
Tarih : 29.12.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı müteahhit olduğunu, kat karşılığı inşaat sözleşmesi ile Çankaya'da bina yaptığını, 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 89.maddesinin "a" fıkrasının 3.bendindeki harcamalara katılma payları bina ve arsalarda vergi değerinin %2 sini geçemez, "hükmüne rağmen, davalı belediyenin "stabilize yol katılım" bedeli olarak kendisinden fazladan 155.434.000 lira tahsil ettiğini bildirip, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasındaki ihtilaf, müteahhit olan davacının inşaa ettiği bina nedeniyle, belediye hizmetleriyle ilgili olarak davalı belediyece, davacıdan alınan yol harcamalarına katılma payından kaynaklanmaktadır.
2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 86.maddesinde "yol harcamalarına katılma payının" hangi hallerde, kimlerden alınacağı açıklamış, katılma payının hesaplanmasını düzenleyen 89.maddenin 3.fıkrasında "Harcamalara katılma payları bina ve arsalarda vergi değerinin %2 sini geçemez." Hükmü aynı kanunun 98.maddesinde de "bu kanunda aksine hüküm bulunmayan hallerde, bu kanuna göre alınacak vergi, harç ve katılma payları hakkında 213 sayılı Vergi Usul Kanunu ile 6183 sayılı Ammen Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun ve bunların ek ve tadilleri hükümleri uygulanır" hükmü yer almıştır. 2576 sayılı Bölge idare Mahkemeleri, İdare Mahkemeleri ve Vergi Mahkemesinin kuruluş ve görevleri hakkında Kanunun 3410 sayılı kanunla değişik 6.maddesinde vergi mahkemelerinin görevlerini a) genel bütçeye il özel idareleri, belediye ve köylere ait vergi, resim ve harçlar ile benzeri mali yükümler ve bunların zam ve cezaları ile tarifelere ilişkin davaları, b) (a) bendindeki konularda 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun uygulanmasına ilişkin davaları, c) Diğer kanunlarla verilen işleri çözümler" hükmü ile belirtilmiştir.
Bu durumda taraflar arasındaki ihtilafın çözümü 2464 sayılı kanunun 98.maddesi gereğince, 213 sayılı vergi usul kanunu ve 6183 sayılı kanuna göre yapılması gerekir. 2576 sayılı kanunun 6.maddesine göre de, bu tür ihtilafların halinde vergi mahkemeleri görevli olduğundan mahkemece görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, hükmün bu nedenlerle bozulması gerekir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle bozulması gerekir BOZULMASINA, peşin harcın istek halinden iadesine, 29.12.1998 gününde oybirliğiyle karar verildi