(2560 s. İSKİ.K. m. 2/b, 23)

 

Taraflar arasındaki menfi tesbit davasının yapılan yargılaması sonunda, ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatlarınca temyiz edilmesi üzerine; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

 

Davacı şirket; 21.1.1987 tarihli turizm işletme belgesine sahip işletmeci olduğunu, 2634 sayılı Yasanın 3754 sayılı Yasa ile değişik 16. maddesindeki; "Turizm işletme belgeli yatırım ve işletmeler elektrik, gaz, su ücretlerini o bölgedeki sanayii ve meskenlere uygulanan tarifelerden en düşüğü üzerinden öderler" hükmü gereğince, suya uygulanan tarifenin atıksuya da uygulanması gerektiği halde, davalının fahiş atıksu tahakkuk ettirdiğini öne sürerek, 640.842.890 TL. birleştirilen İstanbul 8. Asliye Ticaret Mahkemesi'nin 994/2107-1781 sayılı dosyasında da ayni nedenle 630.474.510 TL. borçlu olmadığının tesbitine karar verilmesini istemiştir.

 

Davalı İSKİ İdaresi, tarifelere göre tahakkukun doğru olduğunu, 16. maddede atıksuyun yer almadığını bildirerek davanın reddini dilemiştir.

 

Mahkemece, davaların reddine karar verilmiştir.

 

Hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.

 

2560 sayılı ISKİ Yasası 23.11.1981 tarihinde Resmi Gazete'de yayınlanarak yürürlüğe girmiştir ve yasada atıksu deyimi yoktur. Ancak, bu kanuna dayanılarak çıkarılan Tarifeler Yönetmeliğinde, atıksudan bahsedilmiş ve 29.4.1982 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Dolayısıyla, atıksu deyimi hukuk dilimize bu tarifenin yürürlüğü ile girmiş, böylece hukukilik kazanmıştır. O nedenle, bu tarifenin yürürlüğünden önce hazırlanarak 12.3.1982 tarihinde kabul edilen ve 16.3.1982 tarihli, 17635 sayılı Resmi Gazete'de yayınlanan Turizmi Teşvik Kanununun (2634 sayılı), 3754 sayılı 30.5.1991 tarihli değişiklikten önceki metninde sadece su ücretinden söz edilmiş olması ve atıksu bedelinin de indirimli olarak ödenmesi gerektiğinin vurgulanmamış bulunması tabiidir. Az yukarıda açıklandığı gibi, zira bu kanun döneminde mevzuatımızda kullanılmış sulardan dolayı ayrıca atıksu bedeli alınacağına dair bir hüküm bulunmamaktadır. Anılan Yasanın 16. maddesinde, 30.5.1991 tarihinde yapılan değişiklik ise, madde hükmünden yararlanacak kuruluşların kapsamı ile ilgili olup ödenmesi gereken su ücreti ile ilgili herhangi bir değişiklik de yapılmamıştır. Kaldı ki, 2634 sayılı Yasa, Turizmi Teşvik Kanunudur ve turizmi teşvik amacına yöneliktir. Turizmi teşvik amacına yönelik olarak su ücretinin en düşük bedel üzerinden ödenmesini gerekli gören yasa koyucunun, bu su kullanımının doğal neticesi olarak ortaya çıkan atıksu bedelinin asgari tarifeden ödenmesini öngörmemiş olduğunun kabulü yasanın amacıyla da bağdaşmaz. 21.1.1987 tarihli turizm işletmesi belgesine sahip olan davacı şirket hakkında atıksu için en düşük mesken tarifesi uygulanması gerekir. Mahkemece, aksine düşünce ve değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.

 

SONUÇ : Temyiz olunan kararın açıklanan gerekçe ile davacı şirket yararına (BOZULMASINA), istek halinde peşin harcın iadesine, 15.4.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972