 |
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/9317
Karar no : 1995/10121
Tarih : 20.11.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki menfi tesbit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraflar avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı, davalının açmış olduğu otomobil kampanyasında talep ettiği 17.441.818 TL.si fiyat farkı nedeniyle borçlu olmadığının tesbitini, bu miktardan ödemek zorunda kaldığı 4.209.258 TL.sinin tahsilini davalının 31.10.1993 tarihinden sonra otomobile gelecek zamları ve 31.10.1993 tarihinden vergilere gelecek farkları isteyemeyeceğinin tesbitini otomobilin kendisine teslimini istemiştir.
Davalı, davacının hesaplanan zam farkını hiçbir ihtirazi kayıt koymaksızın ödediğini savunmuştur.
Mahkemece, davacının 17.432.998 TL.si borçlu olmadığının tesbitine, aracın teslimine, 4.209.258 TL.sinin tahsiline, davacının 31.1.1994 tarihinden sonra gelecek fiyat farklarından ve 31.10.1993 tarihinden sonra gelecek vergi, sigorta ve komisyon plaka giderlerine gelen farktan sorumlu tutulamayacağının tesbitine karar verilmiş, karar her iki yanca da temyiz olunmuştur.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacı dava dilekçesinde kendisinden istenen 17.441.818 TL.den borçlu bulunmadığının tesbitini istemiştir.
Sonradan verdiği 17.11.1994 günlü dilekçesi ile 17.441.818 TL.sinin tümünü ödediğini ileri sürerek davasını istirdata dönüştürmüştür. Davacının bu isteğine davalı tarafından herhangi bir itirazda bulunulmamıştır. Davacının istirdadına karar verilmesini karar verilmesini istediği 17.441.818 TL.sinin dava açılmadan önce kendisinden tahsil edildiği toplanan delillerden anlaşılmaktadır. Davacı bu parayı ödediğine ve geri alınmasını ayrı bir dilekçe ile istediğine göre bu paranın iadesine karar verilmesi usul ekonomisine de uygun düşer. Bu nedenle davacıdan fazladan alındığı anlaşılan 17.441.818 TL.sinin geri alınmasına karar verilmesi gerekirken isteğin kısmen reddedilmiş olması bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentde açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının reddine, ikinci betnde açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın davacı yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 20.11.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.