 |
T.C
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/3629
Karar no : 1995/3657
Tarih : 11.4.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki menfi tesbit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın göreve yönünden reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesin üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı Ankara Ulus Yenihal No: 8 deki dükkanın kiracısı olduğunu, kiralananı devir alan davalı bankanın 3917 sayılı yasanın 7. maddesi ile 6570 sayılı yasaya eklenen geçici 5. maddeye dayanarak sözleşmenin 1.8.1994 tarihi itibariyle sona ereceğini, bu tarihten geçerli olmak üzere aylık kiranın 100.000.000. olarak ödenmesine ilişkin 27. maddesi ile 6570 sayılı yasaya eklenen 5. maddeden yararlanamayacağının tesbiti ile haksız muarazanın önlenmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyuşmazlığın kira sözleşmesinden kaynaklanması nedeni ile davaya bakmaya Sulh Hukuk Mahkemesinin görevli olduğu kabul edilmiş Görevsizlik kararı verilmiştir.
Bir davada ileri sürülen maddi olguların hukuki değerlendirmesini yapmak, uygulamak, yasa maddelerini bulmak be uygulamak hakimin doğrudan görevidir. (HUMK. Madde 76)
Dava HUMK.nun 8.11/1 maddesinde belirtilen kira sözleşmesine dayanan her türlü tahliye davaları, kira sözleşmesinin feshi davaları kira bedelinin tesbiti davaları bu davalarla açılmış kira alacağı ve tazminat davaları türünden dava olmayıp, 3917 sayılı yasanın 7. maddesine dayanarak hak iddiasında bulunan davalı kiralayana karşı açılmış muarazanın önlenmesi istemine ilişkindir. Bu durumda Mahkemenin görevi miktar ana kuralına göre belirleneceği çok açıktır. O nedenle davaya bakmaya Asliye Hukuk Mahkemesi görevlidir.
Mahkemece davanın hukuki nitelendirmesinde özellikle anılan yasa maddesinin yorumunda yanılgıya düşerek görevsizlik kararı verilmesi usule ve yasaya aykırıdır. Bozma nedenidir. Taraflar delil ve karşı delilleri toplamak için esası hakkında bir karar verilmelidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın davacı yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 11.4.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.