 |
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/2894
Karar no : 1995/3378
Tarih : 6.4.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilama yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı Resmi Gazetenin Türkiye'nin her yerinde satış ve dağıtım için yapılan ihaleyi davalının kazandığını, sözleşme yapıldığını, davalının sözleşmeden doğan yükümlülüklerini yerine getirmediğini ileri sürerek toplam dört fatura karşılığı olan 1.282.530.912 liranın akdi faizleriyle tahsilini istemiştir.
Davalı faturaların tebliğ edilmediğini bildirerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın kabulü ile 1.282.520.912 liranın dava tarihinden yasal faiziyle tahsiline karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
l- Davacı, idare 9.4.1992 ve 12.3.1992 günlü faturaların davalıya giden evrak zimmet defteri uyarınca tebliğ edildiğini ileri sürerek sözleşmenin 15. maddesi hükmü uyarınca o tarihe beş gün ilave edildikten sonra elde edilen günden itibaren temerrüt faizi uygulanması gerektiğini bildirmiştir. Gerçekten sözleşmenin 15. maddesi fatura muhteviyatının davalıya tebliğinden itibaren beş gün içinde ödenmesini öngörmektedir. Davalı bu faturaların kendisine tebliğ edilmediğini savunduğuna göre davacının ibraz ettiği zimmet defteri ve diğer deliller üzerinde inceleme yaptırılarak faturaların davalıya tebliğ edilip edilmediğinin saptanması ve sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde isteğin kabul edilmiş olması bozmayı gerektirir.
2 -Yine aynı sözleşmenin 15. maddesi hükmü uyarınca alacağa ödeme yerindeki banka iskonto haddi ile reeskont faizi oranından hangisi yüksek ise o oranda faiz yürütülmesini öngörmüştür.
Mahkemece bu yönün araştırılması ve bunlardan hangisi yüksek ise o miktar faize hükmedilmesi gerekir. Sözleşmeye aykırı olarak faizin %30 oranında kabul edilmiş olması bozmayı gerektirir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın açıklanan nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, 6.4.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.