 |
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1991/522
K: 1991/1007
T: 04.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün davalılardan Makbule A. ve Hacer Ö. avukatlarınca duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davacı davalılar murisleri davacının kayınbabası arasında yapılmış bir muvazaa anlaşmasının belgesi olduğunu murisin diğer mirasçılardan mal kaçırmak için düzenlendiği bu belgenin geçersiz olup bu durumu tanıkla ispat edeceklerini savunmuşlardır.
Diğer davalılar Ahmet Nuri ve Züleyha gelmemişler savunmada bulunmamışlardır.
Mahkemece HUMK.nun 290. maddesi ve davacının karşı koyması gerekçe gösterilerek davalıların tanık dinletme talebi reddedilmiş ve altınların dava günündeki değerleri tutarı 113.165.000 liranın tahsiline hükmolunmuştur.
Kararı davalılardan Makbule ve Hacer temyiz etmiştir.
Olayda davalılar murislerinin halefi olarak değil, kendi haklarına dayanarak muvazaalı olduğunu öne sürdükleri senede karşı tanık dinletemeistediklerinden bu yoldaki savunmasının her türlü deliller ve özellikle tanıklar ispatı mümkündür.
Mahkemece bu yön gözetilmeden ve davalıların tanık dinletme talebi reddidilerek hüküm kurulmuş olması yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen nedenle davalılar yararanı BOZULMASINA, 4.2.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.