 |
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1991/1547
K: 1991/4089
T: 08.04.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avakatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
KARAR : Davacı; Bayındır Tekel Ürünleri Dağıtım Müessesesi Müdürlüğü'nden anbar şefi olarak çalışırken, kendisi hakkında ihtilasen zimmet suçundan kamu davası açıldığını ve bu suçtan beraat ettiğini, kararın kesinleştiğini, isnat edilen suçun hazırlık soruşturması aşamasında suçun mahiyeti gözönünde tutularak ihtiyaten ve ikrardan sayılmamak kaydı ile davalı Kurum'un zararı olduğu iddia edilen 1.493.950 TL yı 28.12.1987 tarihli makbuzla Tekel Müdürlüğü'ne ödediğini, açılan kamu davasından beraat edip isnat edilen maddi olayda hiç bir ilgisi olmadığı Ağır Ceza dosyasıyle subuta erdiğini ileri sürerek; davalı Kurum'a kendisini ihtirazı kayıtla ödediği 1.499.950 TL. nın, paranın yatırılış tarihi olan 28.12.1987 gününden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının, Kurum zararından hukuki bakımdan sorumlu olduğunu, beraat kararının hukuk hakimini bağlamayacağını savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir. Davacı davalı idarede anbar memuru olup kendisine teslim edilen bir kısım tekel maddeleri adı geçenin görevli bulunduğu sırada zayi olmuştur. Davacı memur hakkında bu olaydan dolayı zimmet ve hırsızlık süsü vermek için yapılan nası ızrar suçlarından dolayı açılan ceza davalarında davacı delil yetersizliği nedeniyle beraat etmiştir. BK.nun 53. maddesi gereğince bu tür beraat kararları hukuk hakimini bağlamaz. Öyle ise bu davada hukuk mahkemesince yeniden tarafların iddia ve savunmaları hakkındaki delilleri toplanmalı ve gerektiğinde bilirkişi incelemesi yaptırılmalı, hasıl olacak sonucuna uygun bir karar verilmelidir. Mahkemece bu yönler gözetilmeden, davacının beraat ettiğinden bahisle, paranın davacıya iadesine karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır ve bozma nedenidir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, 8.4.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.