 |
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1990/7889
K: 1991/2101
T: 26.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki karşılıklı tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerden dolayı esas davanın kısmen kabulüne ve kısmen reddiyle karşılık davanın da reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca duruşmasız ve davalılar avukatı tarafından da duruşmalı olarak temyiz edilmiş olmakla gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Davalı ve karşı davacının temyiz dilekçesinin reddine ilişkin mahkemenin 8.5.1990 tarihli kararı davalı vekiline 14.5.1990 tarihinde tebliğ edilmiş olup 7 günlük temyiz süresi geçirildikten sonra 29.5.1990 tarihinde temyiz edilmiş bulunduğundan temyiz dilekçesinin bu nedenle reddine karar verilmesi gerekir (HUMK.nun 434 delaletiyle 432/son).
2 - Davacının temyizine gelince; dava dilekçesinde davacı cezai şartı kanuni faiziyle birlikte tahsilini istemiş olup mahkemece hüküm altına alınan cezai şarta dava tarihinden itibaren faiz yürütülmesi gerekirken mahkemece cezaiz şarta faiz yürütülemeyeceğinden bahisle bu husustaki talebin reddi usul ve yasaya aykırıdır. Ancak bu yanlışlığın giderilmesi yeniden duruşma yapılmasını gerektirmediğinden hükmün bu yönden değiştirilerek ve düzeltilerek onanması HUMK.nun 438/7. maddesi gereğidir.
SONUÇ : Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenle davalı ve karşı davacının temyiz dilekçesinin reddine, 2. bentte açıklanan nedenle kararın hüküm fıkrasının 1/a bendine (dava tarihi 20.4.1987 tarihinden itibaren % 30 kanuni faiziyle birlikte tahsiline) sözlerinin yazılmasına ve kararın değiştirilen ve düzeltilen bu biçimiyle ONANMASINA, (...) 26.2.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.