 |
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1990/7565
K: 1991/1959
T: 21.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalıdan satın alıp tarlasına ektiği soya fasulyesi tohumunun büyük miktarının çimlenmediğini ileri sürerek 5.292.000 liralık zararının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı; davacıya tohum satmadığını, bu nedenle davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, 5.292.000 liranın tahsiline karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1 - Davacı, satış ilişkisine dayanmış davalı bu ilişkiyi inkar etmiştir. Bu durumda iddianın ancak yazılı delille kanıtlanması gerekir. Davalının tanık dinlenmesine açık muvafakatı da yoktur. Tanık sözlerine dayanılarak davanın kabulü doğru değildir.
Ne var ki davacı dava dilekçesinde vs.delil demek suretiyle yemin deliline de dayanmış olduğundan mahkemece davacıya bu hakkı hatırlatılarak sonucuna uygun bir karar verilmesi gerekirken yazılı biçimde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.
2 - Öte yandan, davalının soya tohumlarının bozuk olduğunu bildiği halde kötüniyetle davacıya sattığına ilişkin bir delil de mevcut değildir. Davalının bu yönü bildiği veya bilecek durumda olduğu araştırılmadan ve bu konuda bilirkişiden rapor alınmadan davalının kar mahrumiyetinden sorumlu tutulması dahi mahkemenin kabul biçimi bakımından usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın 1. ve 2. bentlerde açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, (...) 21.2.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.