 |
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1990/75
K: 1990/3832
T: 28.05.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, ölen oğluna hayatta iken borç olarak 1.500.000 TL. verdiğini ve kendisine ait banka hesabından paranın çekildiğini ileri sürerek oğlunun mirasçıları davalılardan tahsilini istemiştir.
Davalılar davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davalılar ödünç ilişkisini kabul etmemişlerdir. Davacının bu parayı murislerine bağışlamış olacağını bildirmişlerdir. Davalıların bu savunmaları gerekçeli inkar niteliğindedir. Bu nedenle davacı borç para verdiğini kanıtlamakla yükümlüdür. Bankanın yazısında da bu paranın borç olarak davalının kocasına verildiğine dair herhangi bir kayıt yoktur. Tarafların akrabalık durumuna göre davacı borç ilişkisini tanıkla isbat edebilir. Davacıdan varsa tanıkları sorulup dinlenilmeli, gerektiğinde davacıya yemin teklif etme hakkının bulunduğu hatırlatılarak sonucuna uygun karar verilmesi gerekir, eksik inceleme ve yanlış değerlendirme ile davanın kabulü usule ve yasaya aykırıdır, bozma nedenidir.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle mahkeme kararının davalı yararına BOZULMASINA, istek olursa peşin harcın iadesine 28.5.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.