 |
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1990/5197
K: 1990/8970
T: 20.12.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne ve kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatı ve davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı kiralayan, ödenmeyen 5 yıllık kira alacağı ile geç tahliye nedeniyle tahliye taahhüdünde kararlaştırılan cezai şart karşılığı toplam 2.595.500 liranın ödetilmesini istemiştir.
Davalı kanuni artışlarıyla birlikte kira borcunu PTT havalesiyle davacıya gönderdiğini, davacının almadığını, borcun bir kısmını icrada ödediğini, savunmuş davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece 624.500 liranın tahliye tarihinden faiziyle birlikte tahsiline karar verilmiş hüküm taraflarca temyiz edilmiştir.
1 - Davacının temyizininin incelenmesinde 1989/3 esas nolu tetkik mercii hakimliği dosyası içeriğinden taraflar arasındaki kiranın 1979 başlangıç tarihli oludğu, tahliye taahhüdünü kapsayan 1 Mart 1985 tarihli sözleşmenin de kiralananda oturulurken düzenlendiği anlaşılmaktadır. Bu durumda tahliye taahhüdü hukuken geçerlidir. Davacı kiracının tahliye taahhüdü sözleşmesine geç tahliyede bulunmak suretiyle aykırı davrandığı da açıktır. Bu nedenlerle tahliyenin taahhüt edildiği 1 Mart 1986 gününden tahliye tarihine kadar ki dönem için sözleşmede kararlaştırılarn cezai şarta BK.nun 161/son maddesinde gözönünde tutularak hükmedilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden cezai şarta yönelik talebin reddi usul ve yasaya aykırıdır. Bozma nedenidir.
2 - A) Davalının temyizine gelince; dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin taktirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
b) İcra takibi sırasında kiraya mahsuben bir miktar ödeme yapıldığı halde davacı alacağından bu tutarın mahsup edilmemesi yanlıştır. Bozma nedenidir.
c) Dava dilekçesinde faiz için başlangıç tarihi belirtilmediği için dava tarihinden faiz yürütülmesi gerekirken tahliye tarihinde faiz yürütülmesi de yanlıştır. Bozmayı gerektirir.
d) Reddedilen tutar üzerinden davalı yararına nisbi vekalet ücreti taktir edilmemesi kabul şekli bakımından yanlıştır. Bozma nedenidir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın 1. bent gereğince davacı, diğer bentler gereğince davalı yararına BOZULMASINA, davalının diğer itirazlarının 2/a bendi gereğince REDDİNE- istek halinde peşin harcın iadesine 20.12.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.