 |
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E:1989/1221
K:1989/4636
T:30.06.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÖZET : Mal varlığına ilişkin bir eda davası sonucu verilen karar cebri icrayı gerektirdiğinden taranması değil tenfizi istenmelidir.
(2675 s. MÖUHK. m. 1, 2, 34)
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda, ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı, davalının ödemeyi taahhüt ettiği 20.268 DM. ödemediğinden Hamburg Devlet İş Mahkemesi'nde dava açarak 24.800 DM. ödemeyi hüküm aldığını ileri sürerek Hamburg Mahkemesi Kararının tanınmasına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı taraf, süresinde cevap vermemiş, süreden sonra verdiği dilekçelerinde yetki ve esastan davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, tanınması istenen kararın aslının ve davacının alacağı olduğuna dair belgenin ibraz edilmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Tanınması dava yoluyla istenen yabancı mahkeme kararı, eda davası sonunda verilmiş olan ve belirli bir paranın tahsilini içeren bir karardır. Bu kararın Türkiye'de icra edilebilmesi ancak tenfizine karar verilmekle mümkündür. Yabancı ilamların tanınması kesin hüküm kuvvetinin kabulü anlamını taşıdığından tanıma ancak (inşai mahiyette) yenilik doğurucu ve mal varlığına ilişkin olmayan yabancı kararlar için mümkündür. Olayda, yukarıda açıklandığı gibi mal varlığına ilişkin bir eda davası sonucu verilen karar sözkonusu olduğundan ve bu karar cebri icrayı gerektirdiğinden tanınması değil tenfizi istenmelidir. 2675 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanunda tanıma ve tenfiz ayrı ayrı düzenlenmiş olup tanıma ile tenfiz şartları birbirine uygun değildir. Tanıma istenemez. Bu gerekçe ile davanın reddine karar verilmelidir. Bu nedenle HUMK.nun 438/son maddesi gereğince mahkeme kararının gerekçesi değiştirilerek onanması gerekir.
Sonuç : Yukarıda açıklanan nedenle mahkeme kararının gerekçesi değiştirilerek (ONANMASINA), peşin harcın onama harcından çıkartılmasıyla arta kalan 500 liranın temyiz edenden alınmasına 30.6.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.