 |
T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi
E: 2003/22509
K: 2003/26623
T: 29.12.2003
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
İçtihat Özeti: Takibe dayanak itamda, kıdem tazminatı alacağına "en yüksek mevduatfaizi uygulanması", ikramiye, izin Ücreti bayram harçlığı, aile çocuk yardımı alacaklarına da 4489 sayılı Yasa'nın 1/1. maddesinde belirtilenfaiz oranlarının uygulanması kabul edilmiş olduğuna göre, kıdem tazminatı alacağı için yasal faiz oranlarının esas alınması doğru olmadığı gibi, ikramiye alacağı için de ilama aykırı şekilde işletme kredisi faizi uygulamilası da isabetsizdir.
[4489 s. Faiz Değ. K.(3095 s. Faiz Kanununda değ. yap. hk.) m. 1/1]
Mahalli mahkemesinden verilen merci kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı ve borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü: .
1- Tarafların iddia ve savunmalarına, dosya içeriğindeki bilgi ve belgelere ve kararın gerekçesine göre alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının REDDINE,
2- Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Takibe dayanak ilamda kıdem tazminatı alacağına "en yüksek mevduat faizi uygulanması", ikramiye, izin ücreti, bayram harçlığı, aile çocuk yardımı alacaklarına da 4489 sayılı Yasanın 1/1. maddesinde belirtilen faiz oranlarının uygulanması kabul edilmiştir.
Mercice hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise kamu bankalarınca uygulanan 1 yıllık en yüksek mevduat faiz oranları % 40 ve % 56 olarak tespit edilmesine rağmen kıdem tazminatı alacağı için yasal faiz oranlarının esas alınması doğru olmadığı gibi, ikramiye alacağı için de ilama aykırı şekilde 4489 sayılı Yasa yerine işletme kredisi faizi uygulanması da isabetsizdir. Mercice dosya içeriğine uygun olmayan anılan rapor esas alınarak sonuca gidilmesi yerinde olmadığından kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Borçlu vekilinin te my iz itirazlarının kabulü ile merci kararının yukarıda (2) nolu bentte yazılı nedenlerle borçlu yararına liK. 366. ve HUMK. 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASıNA), 29.12.2003 gününde oybirliğiyle karar verildi.
