 |
T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi
E:1999/9633
K:1999/12307
T:15.10.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- TEMERRÜT NEDENİYLE TAHLİYE
ÖZET : Kira bedeline karşılık olarak, kiracı tarafından, alacaklı lehine bono düzenlenmiş olması, kendiliğinden ödeme (eda) olarak kabul edilemez. Borcun, 30 günlük süreden sonra Ödendiği anlaşılmasına göre, temerrüt sebebiyle tahliyeye karar verilmelidir.
(818 s. BK. m. 114, 260)
Mahalli mahkemesinden verilen kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye 5.7.1999 tarihinde gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü.
Borçlu kiracılar tarafından alacaklı yararına düzenlenen 15.000 DM bedelli bononun kira parasına karşılık düzenlendiği hususu sözleşmenin özel şartlar 4 ve 5. maddelerinde yazılı olup uyuşmazlık konusu değildir. Alacaklı tarafından kira karşılığı bononun ödenmemesi nedeniyle borçlu hakkında tahliye istemli takip yapılmış, memurlukça BK.nun 260.. maddesinde yazılı ihtarı da içeren 51 örnek ihtarlı ödeme emri her iki borçluya tebliğ edilmiştir. Borçluların 30 günlük ihtar süresi dolduktan sonra 9.3.1999 tarihinde kira borcunun ödendiği icra zaptının incelenmesiyle anlaşılmış, böylece temerrüdün oluştuğu sonucuna varılmıştır. Kira bedeline karşılık olarak kiracı tarafından alacaklı lehine bono düzenlenmiş olması, kendiliğinden ödeme (eda) olarak kabul edilmez. Ayrıca taraflar arasında açık bir anlaşma da mevcut olmadığından BK.nun 114. maddesi hükmüne göre borcun yenilendiğinden de söz edilmesi mümkün bulunmamaktadır. Bono, kiracının borçlu olduğu miktarı kanıtlayan bir belge olup alacaklı elinde bulunduğuna göre borcun ödenmediği açıktır. Nitekim borcun 30 günlük süreden sonra ödendiği 9.3.1999 tarihli icra zaptı içeriği ile sabit bulunmaktadır. HGK.nun 10.7.1971 günlü ve 1297/452 sayılı kararı ile de benimsenen yukarıdaki ilkeler gereğince davanın kabulü ile tahliyeye karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçeyle istemin reddi isabetsizdir.
SONUÇ: Alacaklı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile merci kararının yukarda açıklanan nedenle İİK. 366 ve HUMK. 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 15.10.1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.