 |
T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi
E:1999/4306
K:1999/4593
T:12.4.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
İTİRAZIN SÜRESİ VE NEDENLERI
SAVUNMANIN GENİŞLETİLMESİ YASAĞI
ÖZET : Borçlu vekili, icra dairesine verdiği itiraz dilekçesinde, kira sözleşmesini ve sözleşme altındaki borçlu imzasını açık ve kesin olarak reddetmezse, akdi kabul etmiş sayılır. Borçlunun, yargılama sırasında ileri sürdüğü imza inkarı, alacaklı tarafından kabul edilmediği sürece dinlenemez. Çünkü itiraz nedenleri değiştirilemez ve genişletilemez.
(2004 s. İİK. m. 63, 269/2, 269/d)
Merci kararının müddeti içinde temyizen tetkiki Alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye 24.3.1999 tarihinde gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü.
Borçlu vekili icra dairesine verdiği 18.9.1998 tarihli itiraz dilekçesinde kira sözleşmesine ve sözleşme altındaki borçlu imzasına karşı çıkmamış, sadece aylık kira parasının 113.750.000 TL. olmadığını ve talep edilebilecek kira parasının aylık 15.000.000 TL. olduğunu ileri sürmüştür. llK.nun 269/2. maddesi gereğince borçlu itirazında (icra dairesine verdiği dilekçesindeki) kira akdini ve buna ait sözleşmedeki imzasını açık ve kesin olarak reddetmezse, akdi kabul etmiş sayılır. Borçlunun yargılama sırasında ileri sürdüğü imza inkarı alacaklı tarafından kabul edilmediği sürece dinlenmez. Zira, İİK.nun 269/d maddesinin göndermesi ile uygulanması gereken aynı kanunun 63. Maddesi gereğince itiraz nedenleri değiştirilemez ve genişletilemez. Bu durumda sözleşmedeki borçlu imzasının da kapsadığı 1.3.1998 tarihinden sonraki dönem için aylık kira parasının 113.750.000 TL. olduğuna ilişkin hüküm kiracıyı bağlar. Bu şekliyle takibin kesinleşmesi sebebiyle borçlunun itirazının kaldırılmasına ve mecurdan tahliyesine karar verilmesi gerekirken işin yargılamaya muhtaç olduğundan bahisle istemin reddi isabetsizdir.
SONUÇ: Alacaklı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile merci kararının yukarda açıklanan nedenle IlK. 366 ve HUMK. 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 12.4.1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.