 |
T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi
E. 1992/15416
K. 1993/5021
T. 15.3.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
KİRA PARASININ ARTIRIM KOŞULU
TEMERRÜT
ÖZET 1.2.1992 tarihinden başlayan yeni kira dönemi için kira parasının tesbiti davası açıldığına, kira sözleşmesindeki kira parasının her yıl % 40 zamlı olarak artırılması koşulu kiralayan tarafından kabul edilmediğine göre kiracı, 1.2.1992 tarihinden itibaren aylık kirayı % 40 zamlı olarak ödemek zorunda değildir.
Bu durumda temerrüt gerçekleşmez.
(818 s. BK. m. 101)
(YİBK., 21.11.1966 gün, 19/10 s.)
Merci kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine; bu işle ilgili dosya mahallinden Daireye 28.12.1992 tarihinde gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü:
1.2.1991 tarihli kira mukavelesinde aylık kiranın 900.000 lira olması ve her yıl kira bedelinin % 40'dan az olmamak kaydı ile artırılması taraflarca kabul edilmiştir. Kiralayan, Şubat ve Mart 1992 ayları için aylık 2.000.000 lira üzerinden takip yapmış; borçlu, yasal süresinde aylık kiranın 900.000 lira olduğu ve tevdi mahalline yatırıldığından bahisle itirazda bulunmuştur. Dilekçe içeriğinden,yeni kira dönemi için kira tesbit davası açıldığı, 4. Sulh Hukuk Mahkemesi'nin 1992/182 esas sayılı dosyasında aylık kiranın 1.430.000 lira olarak tesbit edildiği, ancak kararın kesinleşmediği anlaşılmaktadır. 1.2.1992 tarihinden başlayan yeni dönem için kira tesbit davası açıldığına, kira mukavelesindeki kiranın her yıl %40 artırılması koşulu kiralayan tarafından kabul edilmediğine göre, kiracı 1.2.1992 tarihinden itibaren aylık kirayı % 40 zamlı olarak ödemek zorunda değildir. Kira tesbit kararının kesinleşmesi halinde kira farkı alacağı için yeniden takip yapıldığında ve 51 örnek ödeme emri tebliğ edildiğinde kira farkı ödenmediği takdirde temerrüt gerçekleşir. Kira tesbit davası açılmakla geçerliliğini yitiren artırım koşuluna dayanılarak Şubat, Mart ayları için % 40 farkın ödenmemesi nedeniyle borçlunun temerrüde düştüğünün kabulü ve 720.000 lira üzerinden itirazın kaldırılması isabetsizdir.
SONUÇ: Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile merci kararının yukarıda yazılı nedenle İİK.nun 366. ve HUMK.nun 428. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 15.3.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
