 |
T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi
E: 1991/3553
K: 1991/9992
T: 02.10.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Yukarıda tarih ve numarası yazılı merci kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye 22.3.1991 tarihinde gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Borçluya prim ve gecikme zammından doğan borcu için 49 örnek ödeme emri tebliğ edilmiştir. Borçlunun itiraz dilekçesinden ve duruşmadaki açıklamasından borcun aslına ve gecikme zammına bir itirazı olmadığı, itirazının gecikme zammına takip tarihinden sonra faiz yürütülemiyeceğine ilişkin bulunduğu anlaşılmaktadır.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 13.12.1989 tarih ve Esas 1988/11-766, Karar 1989/661 sayılı kararında da belirtildiği gibi gecikme zammı faiz niteliğinde değildir. Gecikme zammı borcun geç ödenmesinden doğan Kurum zararını karşılamaya yönelik bir gecikme tazminatıdır. Tahakkuk ve tebliğ ile kesinleştiğine göre asıl alacak gibi ona da faiz yürütülmesi doğrudur. Bunu engelleyen bir yasa hükmü yoktur. Faize faiz yürütülmesi bahis konusu değildir itirazın kaldırılması isteminin kabulü gerekirken reddi isabetsizdir.
SONUÇ : Alacaklı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmekle merci kararının yukarıda yazılı nedenle İİK.nun 366. ve HUMK.nun 428. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 2.10.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.