 |
T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi
E: 1990/10327
K: 1991/3470
T: 19.3.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
2004/m.169,169
Merci kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine, bu işle ilgili dosya mahallinden daireye 7.9.1990 tarihinde gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR: Alacaklı bir adet çek ile 2 adet bonoya dayanarak, kambiyo senetlerine mahsus yolla borçlu hakkında takip yapmaktadır.
Borçlu takip dayanağı belgelerin alacaklı tarafından verilecek mal karşılığı düzenlendiğini, şimdiye kadar 41.850.000 TL`lık mal verildiğini fazla istemin karşılığı bulunmadığını ileri sürerek takibe itiraz etmiştir. Alacaklı bu itirazın herhangi bir bölümünü kabul etmiş değildir.
Merci hakimliği, anlaşmazlığın çözümünün yargılamayı gerektirdiğinden bahisle itirazı reddetmiştir.Karar gerekçesi ile hükmün bölümü çelişmektedir. Yargılamayı gerektiren bir konuda alacaklı icra takibi yapamaz. Oysa, merciin kararı, takibin devamını engeller nitelikte değildir. Kaldı ki, takibin dayanağı senetlere ve itirazın niteliğine göre anlaşmazlığın çözümü merci hakimliğinin görevi dahilindedir.
Borçlunun kanıt göstermemesi nedeniyle takibin sürdürülmesini sağlar şekilde itirazın reddedilmesi, sonucu itibariyle doğrudur. Ancak, alacaklı takibinden % 90 üzerinden faiz ve % 10 üzerinden çek tazminatı istemiştir.
Faiz istemini, bonolarda yazılı faiz oranına dayandırmıştır. Oysa TTK`nun 690 göndermesiyle uygulanması gereken aynı Kanun`un 587. maddesine göre bonolarda yazılı böyle bir faiz şartı yazılmamış sayılır. Bonolar için istenecek faiz TTK`nun 637. maddesiyle 3095 sayılı Kanun`un 2. maddesine göre Merkez Bankası`nın kısa vadeli kredileri için öngördüğü reeskont faiz oranıdır. Çek tazminatı da TTK`nun 695. maddesine göre % 5 oranında olmak gerekir. İtirazın faiz ve tazminat yönünden kabulü gerekirken tümden reddedilmesi isabetsizdir.
SONUÇ: Borçlu vekilinin temyiz itirazları kısmen yerinde görülmekle merci kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK`nun 366. ve HUMK`nun 428. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 19.3.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.