Taraflar arasında görülen davada Tarsus Asliye 2. Hukuk Mahkemesince verilen 25.12.2001 tarih ve 2000/215-2001/980 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi Y.A. tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkiline kullandırılan kredi karşılığında davalıya iskonto ve tahsil bedeli

karşılığında teminat olarak verilen çek ve senetlerin inanında işleme konulmaması ve tahsil

edilmemesi sonucu kredi alacağının tahsili için girişilen haksız icra takibi sonucu tüm malların satılan

müvekkilinin (20) milyar lira maddi zarara uğratıldığını ileri sürerek, anılan meblağın %242,78 akdi

faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili, müvekkilinin alacağın tahsili için istediği borçluya başvurabileceğini, kaldı ki müvekkilinin çek ve senetlerle ilgili başvuruları yaptığını savunarak davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, sunulan kanıtlara, ilgili dosyalar kapsamına ve bilirkişi raporlarına dayanılarak, hesabın kat edilerek bildirilmesinden sonra çek ve senetlerin işleme konulmadığını anlaması gereken davacının bunların kendisine teslimini isteyerek takibe koymadığından kusurlu olduğu, davalı bankanın yalnızca çekin ibraz tarihi ile hesabın kat edildiği tarihe kadar oluşan (2,406.208.333) liralık zarardan sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile anılan meblağın reeskont faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.

Kararı, taraflar vekilleri temyiz etmiştir.

1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.

2- Davalı bankanın Tarsus Şubesince davacıya kullandırılan kredinin güvencesi olarak alınan 10.6.1997 keşide tarihli çekin muhatabının aynı şube olması karşısında rehin cirosunun geçerlilik taşımayacak olmasına, TTK.nun 701/son hükmünce muhatap lehindeki cironun makbuz hükmünde bulunmasına göre, davalı bankanın bu çek üzerinde meşru hamil sıfatı bulunmadığından kambiyo senedine bağlı başvuru ve takip yollarını kullanması mümkün olmadığı gibi, çek hesabının da elverişli bulunmamasına; ayrıca, davacının 21.7.1999 tarihli ihtarnamesi ile çek ve senetlerin iadesini istemesi üzerine davalı bankaca iadeye hazır olunduğu bildirilerek 10.8.1999 tarihli ibraname düzenlenmesine karşın davacının çek ve senetleri almaya yanaşmamış olmasına nazaran davalı bankanın söz konusu çekle ilgili olarak sorumluluğunu gerektirir herhangi bir kusuru bulunmadığı gözetilereke davanın tümüyle reddi gerekirken, çekle ilgili olarak sorumluluğu sonucuna varılması doğru görülmeamiş kararın davalı yararına bozulması gerekmiştir.

SONUÇ : Yukarıda l nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle davale vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA aşağıda yazılı fazla alınan 27.540.000 lira harcın isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 19.12.2002 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972