 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 2002/384
K: 2002/3929
T: 29.4.2002
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- HARCA TABİ DAVA
- DAVA TARİHİ
- HAK DÜŞÜRÜCÜ SÜRE
ÖZET: Başka bir yer aracılığı ile gönderilen dava dilekçesinin, gönderme talebiyle müracaat edilen yer mahkemesinde harcının yatırıldığı tarihte, dava açılmış sayılır.
(556 s. KHK. m 53, 7/1-6)
(YİBK., Kararı, 6.2.1984 tarih, 7/3 s.)
Taraflar arasında görülen davada (Ankara Asliye 1. Ticaret Mahkemesi)nce verilen 24.5.2001 tarih ve 2001/49-540 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve hizmet dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü.
Davacı vekili, müvekkilinin "KING'S" adlı markasının tescili için davalıya müracaat ettiğini, davalının 24.4.1998 günlü kararı ile "KING'S" markasının Burger Kıng Corparation adına 23.2.1991 tarih ve 124225,125236 sayılar ile tescilli bulunan "BURGER KING" markası ile aynı ve ayırt edilemeyecek kadar aynısı olduğu gerekçesi ile 556 sayılı KHK.nin 7/6 ve 7/1 maddeleri gereğince reddedildiği, müvekkilinin bu karar aleyhine Enstitünün Yeniden Değerlendirme ve inceleme Kurulu nezdinde itiraz ettiğini, kurulun da itirazı red ettiğini ve red kararının 21.11.2000 tarihinde müvekkiline tebliğ edildiğini, oysa, kelimelerin anlam, biçim, ses, ebat, yazı unsurları bakımından farklı olduğunu, "BURGER KING" markasını hamburger cheese burger ve bunun gibi hazır fast - food tipi yiyeceklere ilişkin olup, müvekkilinin başvurusunu yaptığı markanın kahve, kahve kreması, kakaolu içecek, capucino, hazır çay, sıcak içeceklerde kullanılacağını, markaların alıcıları yanıltacak nitelikte kullanılmayacağından 2 markanın birbirinden ayrılmasının mümkün olduğunu ileri sürerek "KING'S" markası ile "BURGER KING" markası arasında ayniyet ve benzerliğin bulunmadığının tespitine, TPE.nin red kararının iptaline, "KING" markasının tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın 556 sayılı KHK.nin 53. maddesinde öngörülen 2 aylık sürede açılmadığını, red kararının KHK.ye uygun olduğunu savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamından davacının İstanbul Nöbetçi 7. Asliye Ticaret Mahkemesine 16.1.2001 tarihinde müracaat etmesine karşılık harcını 25.1.2001 tarihinde yatırdığı TPE.nin Yeniden incelenme ve Değerlendirme Kurulunun red kararının davacıya 21.11.2000 tarihinde tebliğ edildiğinin bildirilmesine rağmen davanın yasal 2 aylık sürede açılmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, TPE. Yeniden Değerlendirme ve inceleme Kurulu ret kararının iptaline ve davacıya ait "KING'S" markasının tescili istemine ilişkindir. 556 sayılı KHK.nin 53. madde hükmü uyarınca TPE.nin Yeniden inceleme ve Değerlendirme Kurulu kararına karşı bildirim tarihinden itibaren 2 ay içinde mahkeme de dava açılabilir. Davacı, dava dilekçesi ile kurulan red kararını 21.11.2000 tarihinde tebellüğ ettiğini açıklayarak, İstanbul Nöbetçi Asliye Ticaret Mahkemesine 16.1.2001 tarihinde müracaat etmiş ve aynı gün dava harcını da yatırmıştır. Ayrıca, Yargıtay içtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 7/3 sayısı içtihadı birleştirme kararına göre; harca tabii davalarda harcın ödendiği tarihte dava açılmış sayılır. Yine, başka bir yer aracılığıyla gönderilen dava dilekçesinin gönderme talebi ile müracaat edilen yer mahkemesinde harcının yatırıldığı tarihte, dava açılmış sayılır. Somut olayda, İstanbul 7. Asliye Ticaret Mahkemesine 16.1.2001 tarihinde Ankara Asliye Ticaret Mahkemesine gönderilmek üzere müracaat edilmiş ve dava harcı da. aynı tarihte yatırıldığına dair harç makbuzu dosyaya sunulmuştur. Bu durumda, dava 556 sayılı KHK.nin 53. madde hükmü uyarınca, yasal 2 aylık sürede açıldığından, mahkemece işin esasına girilip, tarafların delilleri toplanıp, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş ve kararın bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına (BOZULMASINI), ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 29.4.2002 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.