Taraflar arasında görülen davada  (Niğde Asliye ikinci Hukuk Mahkemesi)nce verilen 7.6.2001 tarih ve 2000/447 - 2001/196 sayılı kararın Yargı-tayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava doyası İçin tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, davalının dava dışı Mesut ve Arif ile birlikte müşterek borçlu müteselsil kefil ve ayrıca garanti eden sıfatı ile imzaladıkları mavi kart (kredili mevduat hesap sözleşmesi) gereğince kullanılan kredi nedeniyle 739.104.169-lira borçlu olduğunu, ihtara ve icra takibine rağmen borcun ödenmediğini ileri sürerek, bu miktarın 25.3.1997 tarihinden itibaren %40 faizi ve %5 BSMV ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.

Davalı, davanın 1 yıllık zamanaşımı süresinde açılmadığını, kredi borcuna işletilen faizin de yüksek olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, .dosya içeriği ve bilirkişi raporuna göre davanın 734,600,000-liraya 25.3.1997 tarihinden itibaren %140 faiz uygulanmak üzere kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Kararı, davalı temyiz etmiştir.

Taraflar arasındaki uyuşmazlık, 500.000.000-lira limiti elektron mavikart kredili mevduat hesabı taahhütnamesi ve taahhütnameye ekli garanti şerhine dayanılarak açılmış alacak istemine ilişkindir. Davalı, taahhütnamenin altına garanti şerhi vermek suretiyle kart hamilinin doğmuş ve doğacak tüm borçlarını herhangi bir limit ile bağlı kalmaksızın garanti etmeyi taahhüt etmiştir. Mahkemece, kart hamilinin kredi kartı limiti olan 500.000.000-lirasını 18.10.1996 tarihinde kullandığından bu tarihten itibaren icra takip tarihine kadar bilirkişi sözleşme faizi ve KKDF ve BSMV ile birlikte toplam 734.600.000-liradan sorumluluğuna karar verilmiştir.

Taraflar arasındaki sözleşme ilişkisi her ne kadar garanti sözleşmesi olarak değerlendirilmiş ise de, Dairemizce de benimsenmekte olan Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 2001/19-534, 2001/583 sayılı kararında (Bkz. Yargıtay Kararları Dergisi, Aralık 2001 sayısı, Sh. 1807) dayanakları ile açıklandığı üzere, asıl sözleşmeye ek olarak verilen garanti şerhi BK.nun 110. maddesinde düzenlenen başkasının fiilini taahhüt-garanti sözleşmesi niteliğinde olmayıp, BK.nun 483 vd. maddelerinde düzenlenen kefalet sözleşmesi niteliğindedir. Bu niteliğin sonucu olarak davalının sözleşmeden kaynaklanan sorumluluğu hesabın katedildiği tarihe kadar limit ile kendi temerrüdünün sonuçlarından ibarettir. Somut olayda hesap 24.3.1998 tarihinde katedilmiş olmasına rağmen, bankaca borçlu ve kefiller aleyhine 18.10.1997 tarihinde icra takibine girişilmiş olması nedeniyle bu tarihte temerrütün oluştuğunun kabulü ile kredi limitine bu tarihten itibaren temerrüt faizi uygulanması gerekir iken, kredinin ilk kullanıldığı tarihten itibaren takip tarihine kadar faiz yürütülmesi suretiyle temerrütten önce limitin aşılması sonucunu doğuracak şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.

Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına (BOZULMASINA), Ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 21.12.2001 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972