Karar özeti:    Bir   başka   mahkemede   derdest   olan   dava bakımından takas-mahsup derinde bulunulabileceği gibi, kesinleşmiş bir mahkeme karan ile muaccel hale gelen alacağın dahi takası mümkündür. O halde, takas-mahsup define, davacı taraf usul açısından karşı çıkmadığına göre, sözü edilen dava dosyası getirildikten sonra davalıların bu savunması üzerinde durulmalı, hasıl olacak sonuca uygun bir karar verilmelidir.

Taraflar arasında görülen davada (Kastamonu Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 11.7.2000 tarih ve 1999/464-2000/290 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, davalıların müvekkili kooperatifin ortağı olduğunu, aidat ve gecikme faizi borçlarını ödemedikleri için haklarında icra takibinde bulunduklarını, takibin itiraz üzerine durduğunu ileri sürerek, davalıların itirazlarının iptaline, takibin devamına, %40 icra inkar tazminatına mahkumiyetine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalılar, kooperatif aleyhine açtıkları alacak davasının Kastamonu Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 1997/614 E. 1998/506 K. sayılı ilamı ile karara bağlandığını, buna göre kooperatife borçlarının kalmadığını savunarak, davanın reddini talep etmişlerdir.

Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamından dava konusu borcun 1997 yılı Ocak-Ekim ayı dönemine ait olduğu, davalıların kooperatif aleyhine açtıkları davanın kabulle sonuçlandığı ancak, davalıların genel kurul kararlarına ve belirlenen aidat miktarına uyma yükümlülüklerinin bulunduğu, lehlerine sonuçlanan tazminat davasının aidat borcu ile ilgisinin bulunmadığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile takibin 44.485.000 lira asıl, 229.982.069 lira işlemiş faiz üzerinden devamına, %40 icra inkar tazminatının davalılardan tahsiline karar verilmiştir.

Kararı, davalılar temyiz etmiştir.

Davacı kooperatif aidat ve gecikme faiz alacağının tahsili için davalılar hakkında yapılan icra takibine olan itirazın iptali için işbu davayı açmıştır. Davalılar da cevap dilekçesi ve yargılamadaki beyanlarında, kooperatif aleyhine açtıkları ve lehlerine sonuçlanan Kastamonu Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 1997/614 E. ve 1998/506 K. sayılı kararı ile davacı kooperatiften eksik inşaat nedeniyle alacaklı olduklarını bunun dikkate alınması ve bu sebeble davacı kooperatife borçlu olmadıklarını savunmuşlardır. Davalı borçlu taraf icra takibine vaki itirazında da aynı hukuki olguya dayanmıştır.. Davalıların bu savunması, BK. 118 maddesi anlamında takas ve mahsup talebini içerir. Takas ve mahsup talebinin, mutlaka HUMK. 204..maddesi hükmü uyarınca mukabil dava şeklinde değil, defi olarak da ileri sürülmesi mümkündür. İlke olarak; takas defi de diğer defiler gibi her zaman ileri sürülebilirse de 10 günlük sürede yapılmadığı takdirde savunmanın genişletilmesi yasağı ile karşılaşabilir. Başka bir deyişle, süresinde yapılmayan takas define hemen karşı konmadığı takdirde zımni olarak savunmanın genişletilmesine rıza gösterilmiş sayılır. Somut olayda, davacı vekili davalıların bu yöndeki taleplerine itiraz etmemiştir. Her ne kadar mahkemece, davalıların alacakları ile davacı kooperatifin alacakları arasında ayniyet bulunmadığı gerekçesiyle davalıların bu istemi yerinde görülmemişse de bu görüş, BK.nun 118. maddesi hükmü karşısında yasal dayanaktan yoksundur. Bir başka mahkemede derdest olan dava bakımından takas-mahsup definde bulunabileceği gibi, kesinleşmiş bir mahkeme kararı ile muaccel hale gelen alacağın dahi takası mümkündür (11. HD. 10.11.1983 gün ve 4371/4932 sayılı kararı). O halde, takas mahsup define davacı vekili usul açısından karşı çıkmadığına göre, sözü edilen dava dosyası getirtildikten sonra davalıların bu savunması üzerinde durulmak hasıl olacak sonuca uygun bir karar vermek gerekirken, .yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.

Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalıların temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalılar yararına (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 1.10.2001 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972