 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 2000/955
K: 2000/1844
T: 06.03.2000
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Bursa Asliye 2. Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 29.11.2999 tarih ve 1998/840-1999/448 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili
tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Verda çiçekli tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkiline ait matbaanın yangın poliçesi ile davalı sigorta şirketine sigortalı olduğunu, poliçe süresi içerisinde yangın meydana geldiğini ve matbaada büyük miktarda hasar oluştuğunu, ekspertiz raporunda eksik incelme sonucu eksik sigortadan söz edilerek emtia hasarından 622.654.000 TL noksan ödeme yapıldığını, ayrıca KDV'nin de ödenmediğini, eksik yapılan ödemenin tahsili için giriştikleri icra takibine davalının itiraz ettiğini ileri sürerek, itirazın iptali ile %40 tan aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatının davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, poliçe kapsamındaki tüm hasarın davacıya ödendiğini, hesabın doğru olduğunu, mevzuat hükümleri çerçevesinde KDV ödemesinin mümkün olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan kanıtlara göre, yaptırılan bilirkişi .incelemesinde davacının poliçenin tanziminden bir süre sonra satın aldığı emtiaları davalı sigorta şirketine bildirerek sigorta kapsamına alınması gerekir iken bildirmediğinden olayda eksik sigorta olduğu davalı sigortanın makinelerde meydana gelen hasardan dolayı sorumluluğunun
1.364.560.177 TL demirbaştan dolayı sigorta poliçesinde belirtildiği gibi 1.000.000.000 TL olup, tamamen ödendiği sadece emtiadan dolayı da, bakiye 202.851.750 TL tazminat talebi ve emtia bedeli sebebi ile KDV isteme hakkının bulunduğunun belirlendiği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile, tazmin edilen hasarın KDV'si olan 803.012.495 TL ile tazmin edilen hasarın KDV si olan 803.012.495 TL ile tazmin olunmayan hasar bedeli 233.279.512 TL toplam 1.036.292.006 TL nin 10.7.199S tarihinden itibaren %80 i aşmayacak reeskont oranında faizi ile ve 414.516.802 TL icra inkar tazminatı ile birlikte davalıdan tahsiline, fazla istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dava, yangın sigorta poliçesinden kaynaklanan alacağın tahsili istemine ilişkindir. Söz konusu poliçede sigortalı yerde bulunan emtia, demirbaş vs makinaların ne miktarda teminat altına alındığı ayrı ayrı ve açıkça belirtilmiştir. Ekspertizce belirlenen hasar bedellerinin davacı sigortalıya ödendiği konusunda bir uyuşmazlık yoktur. Uyuşmazlık, ödenen hasar bedeline tahakkuk edecek KDV den davalı sigortacının sorumlu olup olmadığı noktasında toplanmıştır.
Bilindiği üzere, sigorta hukukunun genel kuralları uyarınca, sigortacı, rizikoyu meydana gelen gerçek zarar miktarı ile ve fakat poliçe limiti ile sınırlı olarak temin eder. Buna göre, sigortacının gerçek zarar ve buna tahakkuk edecek KDV miktarı ile sorumlu olacağı kuşkusuzdur. Ne varki, bu sorumluluk miktarının poliçede belirtilen limiti aşamayacağı da bir
gerçektir.
O halde mahkemece, sigortalının herbir kalem için uğradığı gerçek zarar ve buna tahakkuk edecek KDV miktarının saptanması ve sigortacının poliçede belirtilen limitlerle sorumlu tutulması gerekirken, sigortacının poliçedeki limitleri aşar şekilde sorumluluğuna hükmedilmesi doğru görülmemiş ve kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
2-Öte yandan, dava tazminat hukukundan kaynaklanmakta olup, alacağın likit nitelikte sayılamayacağı ve İİK.nun 67/2 nci maddesi uyarınca, inkar tazminatına hükmetmenin alacağın likit olmasına ve hakimin takdirinde bulunmasına göre, bu istemin reddi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması isabetli görülmemiş ve kararın bu nedenle de, bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda (1) ve (2) nolu bentlerde yazılı nedenlerle kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene ladesine, 06.03.2000 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.