 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 2000/817
K: 2000/2036
T: 20.03.2000
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Ankara Asliye 1. Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 6.5.1999 tarih ve 1997/428-1999/226 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalılar Müstakil M. A.Ş. ve İhsan vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Ahmet Susoy tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili kurumun 205 sayılı Yasa ile kurulmuş T.S.K. mensuplarının sosyal güvenliklerini sağlamayı amaçlayan bir sosyal güvenlik kuruluşu olduğunu, ülkenin en büyük şirketlerinden olan 25 iştiraki ile sosyal güvenlik ve ekonomi alanında dev bir kuruluş olup aynı zamanda tacir olduğunu, Türkiye genelinde yayımlanmakta olan ve Ankara'da da dağıtılıp satılan "A." adlı günlük gazetede, kurumlarıyla ilgili olarak yayımlanan bir yazı dizisinde, müvekkili kurumun kamuoyundaki üstün haysiyet ve itibarını zedeleyen, gerçeklerle bağdaşmayan, hayali bir takım mukayeseler ve gerçek dışı iddialar ile davacı kurum ile iştirakleri aleyhine haksız rekabet yaratan, basın ahlakı ve objektif, dürüst gazetecilikle ilgisi bulunmayan iddia, beyan ve isnatların yer aldığını, böylece kamuoyunun kurum ve iştiraklerine karşı yönlendirilip, haksız rekabet yaratıldığını, ticari itibar ve saygınlıklarının ağır derecede zedelendiğini ileri sürerek davalıların haksız rekabet teşkil eden yayınları sebebiyle, müvekkilinin kişilik haklarının ve ticari itibarının ağır bir şekilde zedelenmesi nedeniyle (100.000.000) TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek ticari faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline, davalıların yaptığı bu yayınların haksız rekabet ve kurumun kişilik haklarına haksız saldırı teşkil ettiğinin tesbiti. ile gerekçeli kararın ilanına karar verilmesini talep ve dava etmişlerdir.
Davalılar, davaya cevap vermemişlerdir.
Mahkemece, iddia, savu/ima, dosyadaki kanıtlar ve bilirkişi raporlarına nazaran, davalıların davaya konu yazılarda bilimsel ve yasal sınırları asarak objektif olmayan yanlı yazılar yayınlamak suretiyle haksız eylem ve rekabette bulundukları gerekçeleriyle davanın kısmen kabulü ile (50.000.000.000) TL manevi tazminatın olay tarihi olan 10.6.1997 tarihinden itibaren yasal oranda faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline, fazlaya ait isteğin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalılardan Müstakil M. A.Ş. ile İhsan vekili temyiz etmişlerdir.
1-Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına
göre mümeyyiz davalılar vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Davada istem, "A." isimli gazetede 19.6.1997-8.7.1997 tarihleri arasında yayınlanan bir kısım haberlerin davacının kişilik haklarının ve ticari itibarını ağır şekilde zedelediği
gerekçesiyle, eylemin haksız rekabet oluşturduğunun tespitinin yanı sıra, 100 milyar TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline ilişkindir. Tüzel kafilerde nitelikçe gerçek kişilere özgü
olanların dışında kişilik haklarına sahiptirler.
Bu itibarla bunların zarara uğratılması halinde manevi tazminat adı altında kendilerine özel bir giderim sağlanmasını isteyebilirler. Ancak somut olayda olayın oluş tarzı, davacının uğradığı manevi zararın niteliği, tarafların sosyal ve ekonomik durumları v.b hususlar gözetilerek, mahkemece daha uygun bir manevi tazminata hükmedilmek icap ederken, şahsiyet haklarının korunması gayesini aşar şekilde fahiş bir tazminata karar verilmesi doğru görülmediği gibi,
3-Kabule göre de, istem gibi faiz başlangıcı olarak haksız eylem tarihinin esas alınması gerekirken, olaydan önceki bir tarih olan 10.6.1997 tarihinin temerrüt faiz başlangıcı için esas alınması da doğru olmamış ve kararın açıklanan nedenlerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle mümeyyiz davalılar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) ve (3) nolu bentlerde açıklanan nedenlerle temyiz
i tarazlar inin kabulü ile hükmün BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 20.03.2000 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.