Taraflar arasındaki davanın Ankara Asliye 7.Ticaret Mahkemesince görülerek verilen

30.12.1999 tarih ve 1998/1066-1999/591 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi duruşmalı olarak davacı vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için belirlenen 14.11.2000 günde davalı avukatı Samiye gelip, davacı avukatı tebligata rağmen gelmediğinden, temyiz dilekçesinin de süresinde verildiği anlaşıldıktan ve duruşmada hazır bulunan taraflar avukatları dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakılmıştı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Yaşar Arslan tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkili şirketin marka vekili aracılığı ile "PİZZERİA UNO CHİCAGO

BARXGRİLL+" şekilden ibaret markası ve logosunun tescili için davalıya yaptığı başvurunun 556 sayılı KHK 7/9.maddesi uyarınca markadaki "UNO" ibaresinin WİPO tarafından koruma altına alınan işaret ve adlandırmalardan olduğu gerekçesiyle 556 S.KHK'mn 7/g md. uyarınca itirazın da reddedildiği gibi, vaki itirazın da reddedildiğini oysa, 1986-1997 yılları arasında anılan ibareyi taşıyan çok sayıda tescilin bulunduğunu, kaldı ki sadece "UNO" ibaresinin tescilinin istenmediğini, ayırt edici ibarelerin de bulunduğunu ileri sürerek, red kararının iptalini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili, tescili istenen markanın esas unsur olan "UNO" ibaresinin WİPO tarafından

koruma altına alınan işaretlerden olduğunu, markadaki diğer işaret ve ibarelerin ayırtedicilik

kazandırmadığını savunmuştur.

Mahkemece, sunulan kanıtlara dayanılarak, "UNO" ibaresinin Birleşmiş Milletler Örgütü'nün

İngilizce yazılışının kısaltılması olarak WİPO tarafından koruma altına alınmış işaret ve

adlandırmalardan olduğu, davaya konu markadaki esas unsurunun da bu ibare olduğu, markadaki yardımcı unsurların ayırtedicilik kazandırmadığı, başvurunun 556 S.KHK'mn 7/1-8 md. Bentlerine göre reddinin yerinde olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.

Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan

delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının

reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 2.080.000 lira temyiz ilam

harcından peşin harcın mahsubu ile temyiz edenden alınmasına, 100.000.000 lira duruşma vekillik ücretinin davacıdan alınıp davalıya verilmesine, 14.11.2000 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972