ÖZET : Tarafların serbest iradeleri ile ihtilafın çözümünü yabancı bir otoriteye bırakmakla o otoritenin usul hukukunun uygulanmasını da kabullenmiş olduklarının tabii bulunmasına, MÖUHK'nun 45/b ve Newyork Sözleşmesi V. maddelerinde belirtilen tenfiz isteminin reddi sebeplerinin oluşmamış bulunmasına, MÖUHK'nun 45/1 maddesi gereğince, "kararın kesinleşmediği yahut icra kabiliyetini kazanmadığı" hususu ispat edilemediğine göre, tenfiz isteminin kabulü doğrudur.

[10.6.1958 Tarihli Yabancı Hakem Kararlarının Tanınması ve İcrası Hakkında New York Sözleşmesi - m.V]

 

DEG Daeutsch İnvestitions Und.Entwic Hungsgesellchnhaft GMBH ile 1-S...Holding A.Ş. 2-S.... Turizm Yatırım İşlt. A.Ş. arasındaki davadan dolayı (Beyoğlu 1. Asliye Ticaret Mahkemesi)'nce verilen 13.4.1999 gün ve 1998/680-1999/134 sayılı Kararı onayan Daire'nin 23.12.1999 gün ve 1999/5939-10758 sayılı Kararı aleyhinde davalılar vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkili ile davalılar arasındaki 17/18 Nisan 1986 tarihli "Opsiyon koyma" anlaşmasından kaynaklanan uyuşmazlığın halli için sözleşmenin 4. maddesine göre 29.10.1996 da Paris Uluslararası Ticaret Odası Tahkim Mahkemesi'ne başvurulduğunu, tahkim mahkemesinin verdiği 26 Temmuz 1998 tarihli nihai kararına göre davacının elinde bulundurduğu S.... Turizm A.Ş. hisse!erini dayalı 5.... Holding A.Ş.ye teslim etmesi karşılığında 1.671.617.64 DM ile faizi ve masrafların davacıya ödenmesinin karar altına da alındığını, davalıların bu borçlarını ödemediğini ileri sürerek kesinleşmiş yabancı hakem kararının tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalılar vekili, tenfizi istenen hakem kararının çoğunlukla verilmiş, kamu düzenine aykırı bir karar olduğunu, kararın MÖHUK 45/b ve Newyork Anlaşması V. maddesinde yazılı tenfiz isteminin reddini gerektiren şartları içerdiği,sözleşmede öngörüldüğü halde Türk Usul Hukukunun uygulanmasının reddedildiğini, ayrıca hakemlerin 6 ay içerisinde karar vermediklerinden tenfizi gerekli bir kararında bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, hakem kararının gerek Newyork Sözleşmesi'nin V ve gerekse MÖHUK 45 m.sinde sayılan tenfizi engelleyen şartları ihtiva etmediği, tenfiz şartlarının mevcut olduğu gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.

 

Davalılar, vekilinin temyizi üzerine dairemizce tüm temyiz itirazları reddedilerek yerel mahkeme kararı onanmıştır.

Davalılar vekili, eski savunmalarını ve temyiz itirazlarını tekrarlayarak ve tenfizi istenen kararda kesinleşme şerhi bulunmadığını ileri sürerek, karar düzeltme isteminde bulunmuştur.

Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere ve 17/18 Nisan 1986 tarihli, sözleşmenin 4. maddesinde mevcut "bu anlaşma T.C. Kanunlarına uygun olarak idare edilecek ve yorumlanacaktır" ibarelerinin bu maddeden ve uyuşmazlık safhasından önceki vecibelerle ilgili olup, aynı sözleşmenin 5. maddesinde "anlaşma ile ilgili bütün ihtilafların uluslararası ticaret adasının uzlaşma ve arbitrasyon kurallarına uygun olarak yabancı hakemde halledileceğinin" açıkça belirtilmiş olmasına, bu safhada ayrıca ve sarahaten TC. Usul Hukukunun geçerli olacağının belirtilmemiş olup, esasen tarafların serbest iradeleri ile ihtilafın çözümünü yabancı bir otoriteye bırakmakla o otoritenin Usul Hukukunun uygulanmasını da kabullenmiş olduklarının tabii bulunmasına, sair itirazların kesinleşen mahkeme kararları kapsamında kalmasına, bu sebeplerle de isteme dayanak yapılan MÖHUK 45/b ve Newyork Sözleşmesi V. maddelerinde belirtilen tenfiz isteminin reddi sebeplerinin oluşmamış bulunmasına, ayrıca Noter ve Sulh Hakimi imza ve onayını taşıyan ve derhal infazı gerekli kaydıyla nihai olarak verilen hakem kararında kesinleşme şerhi bulunmadığı bu sebeple tenfiz kararı verilemeyeceği karar düzeltme dilekçesinde öne sürülmüş ise de, aleyhine tenfiz istenen tarafın bu aşamaya kadar MÖHUK 45/1 maddesi gereğince "kararın kesinleşmediği yahut icra kabiliyetini kazanmadığı" hususunu isbat edememiş bulunmasına göre, davalılar vekilinin tüm karar düzeltme isteminin reddi gerekmiştir.

 

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin karar düzeltme isteminin (REDDİNE), alınması gereken 4.240.000.- Lira karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan buharcın ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK.nun 442/3. madde hükmü uyarınca takdiren 15.000.000.-lira para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak hazineye gelir kaydedilmesine, 26.5.2000 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972