 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 2000/1954
K: 2000/5242
T: 07.06.2000
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Ankara 6.Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 29.12.1999 tarih ve 1999/626 - 1999/698 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi duruşmalı olarak davalılar vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için belirlenen 06.06.2000 günde davalı avukatı A. Rıza ile davacı avukatı Bedri gelip, temyiz dilekçesinin de süresinde verildiği anlaşıldıktan ve duruşmada hazır bulunan taraflar avukatları dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakılmıştı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Seyfı Çizmeci tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine .dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm
belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin DESA markası ile deri eşyalar üreten bir firma olduğunu, ayrıca davacının SAMSONITE firması ile yaptığı sözleşme gereğince Türkiye'de tek yetkili distribütör olduğunu, davalılar ile davacı arasında bayilik sözleşmesi, yetkili satıcılık sözleşmesi bulunmadığı halde DESA ve SAMSONITE markalarını mağaza tabelasında büyük boyutlarda kullanarak haksız rekabet yaptıklarını ve marka hakkına tecavüz ettiklerini ileri sürerek marka hakkına tecavüzün ve haksız rekabetin önlenmesine, 1.000.000.000.- lira maddi, 1.000.000.000.- lira manevi tazminatın 05.11.1997 tarihinden itibaren reeskont
oranında faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar avukatı, müvekkili Münir'in Limited Şirketin müdürü olduğunu, ticari faaliyeti şirket yürüttüğünden davalı Münir Sert'e husumet yöneltilemeyeceğini, davacının DESA ve SAMSONITE markaları ile ilgili olarak dava açma hakkının bulunmadığını, davacının teşviki ile dava konusu mağazanın açıldığını, davalı şirketin 1996 yılından beri DESA ve SAMSONITE markalı mallan sattığını ve bu malların tanıtımı amacıyla vitrin ve tabelaya markaların ve logoların yazıldığını, bunda hukuka aykırı bir durum bulunmadığını, marka ve logoların davacının bilgisi dahilinde kullanıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, dosyadaki kanıtlar ve bilirkişi raporuna göre, davalı tarafın, kullanım hakkı davacıya ait olan markalı ve logoyu haksız olarak kullandığı, bu markalarla ilgili olarak davacı ile yapılmış bir sözleşme bulunmadığı, davalıların davanın devamı sırasında bu eylemlerine son verdiklerinin anlaşıldığı gerekçesiyle, haksız rekabetin önlenmesi konusunda karar verilmesine yer olmadığına, davalıların haksız rekabeti nedeniyle davacı zarara uğradığından l .000.000.000.- lira maddi, 500.000.000.- lira manevi tazminatın 05.05.1998 tarihinden itibaren reeskont oranında faizi ile birlikte davalılardan müteselsilen
tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekili temyiz etmiştir.
1-Dava, tescilli markaya tecavüzün ve bu suretle oluşan haksız rekabetin önlenmesine ilişkindir.
Dava tarihi itibariyle davacı DESA Deri Sanayi Ticaret AŞ. ile adına marka tescili bulunan SEPA Deri Giyim San.AŞ. ayrı şirketler olup, bu şirketler dava tarihinden sonra birleşmiştir. Dava tarihinde davacı şirketin bu markayı kullanma hakkının bulunup bulunmadığının ve dolayısıyla dava açma hakkı olup olmadığının araştırılması gerekir. Öte yandan, davacının ibraz ettiği SAMSONITE firması ile yaptığı distribütörlük sözleşmesindeki tarih okunamadığından dava tarihi ve öncesinde böyle bir sözleşme bulunup bulunmadığı da araştırılmalı ve sonucu çerçevesinde bir karar verilmelidir.
2-Kabul şekli bakımından da, davalı tarafın işyerinde sattığı ürünler gerçek DESA ve SAMSONITE markalarını taşımakta olup, ürünler bu firmalarca imal edilmiş olmakla ve davalıların marka taklit etme gibi bir eylemleri de söz konusu olmadığından olayda uygulama yeri bulunmayan 556 sayılı KHK.nın 66.maddesine göre tazminat hesabı yaptırılması doğru görülmemiş ve hükmün bu nedenle de bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın BOZULMASINA, 100.000.000.- lira duruşma vekillik ücretinin davacıdan alınıp davalı tarafa ödenmesine, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 07.06.2000 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.