Taraflar arasında görülen davada Ankara Asliye 6. Ticaret Mahkemesi'nce verilen

4.10.2000 tarih ve 2000/724-2000/495 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi duruşmalı olarak

davacı tarafından istenmiş olmakla, duruşma için belirlenen 13.3.2001 günde davacı Nusret

ile davalı avukatı gelip, Yasemin temyiz dilekçesinin de süresinde verildiği anlaşıldıktan ve duruşmada hazır bulunan davacı asıl ve taraflar avukatı dinlenildikten sonra, duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakılmıştı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Yaşar Arslan tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı, davalı şirketin bir kısım yönetim kurulu üyelerinin 233 sayılı KHK'nın ilgili

maddelerinde belirtilen nitelikte ve şartları taşımadıklarım; vatandaş ve abone sıfatı ile davalının ehil kişilerce yönetilmesini isteme hakkına sahip bulunduğunu ileri sürerek bir kısım yöneticilerinin yönetim kurulu üyeliklerinin düşürülmesini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili, yönetim kurulu üyelerinin seçildiği 14.4.2000 tarihli genel kurul toplantısından itibaren 3 aylık hak düşürücü sürenin geçtiğini, davalının aktif dava ehliyetinin bulunmadığını, mevzuata ve ana sözleşmeye uygun olduğunu savunmuştur.

Mahkemece, davalı şirket ortağı alınmayan davacının aktif dava ehliyetinin bulunmadığı,

sonucuna varılarak davanın reddine karar verilmiştir.

Kararı, davacı temyiz etmiştir.

Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan

delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre,

davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.

Dava, yukarda ki açıklamalardan da anlaşılacağı üzere davalı Türk Telekom A.Ş.nin

yönetim kurulu üyesinin 233 sayılı KHK.de belirlenen koşullara sahip olmadıkları halde, bu

göreve getirilmiş olmaları sebebiyle bunların yönetim kurulu üyelerinin düşünülmesi istemine

yönelik bulunmaktadır.

Davalı tüzel kişilik, 233 sayılı KHK. hükümlerine göre kurulmuş olup, hususi hükümlerine

tabi bir anonim şirkettir. Ülkemiz hukuk sisteminde anonim şirketin denetlenmesi, dış ve iç

denetleme olarak iki yönlü yapılmaktadır.

Bilindiği üzere dış denetleme Devlet müdahalesi olarak kuruluşta (TTK.280.386) izin

şeklinde olabileceği gibi, kuruluştan sonraki aşamalarda da genel kuruluşlara hükümet konseyi gönderme, Ticaret Sicili Müdürlükleri yoluyla yazılan denetlemelerle ilgili başbakanlık müfettişler aracılığı ile yaptırılacağını denetlenmektedir. Bundan başka Sermaye Piyasası Kurumu ile de halka açık şirketler bakımından özel denetim hükümleri getirilmiştir. İç denetim hakkından yoksun olan şirket ortağı olmayan kişiler, amaçlı bu gibi makam ve hususlara başvurularak vatandaşlık sıfatından doğan denetleme hakkını kullanabilirler. Zira, iç denetleme yolu ile azil, anonim şirketlerde belli prosedüre uymak koşulu ile ortaklara yani şirket genel kurullarına ait görev ve yetkilerdedir.

Esasen, davacının iş bu davayı açmaktaki asıl amacının, şirket ana sözleşmesinde gereğince gerekli nitelikleri taşımadıkları halde, bu kişilerin yönetim kurulu üyelerine atanmalarının hukuka aykırı olduğunun tespiti bu tasarrufun iptaline yönelik olduğu anlaşılmaktadır. Ancak davada adları geçen yönetim kurulu üyelerinin atanmaları şirket ana sözleşmesi ve 233 sayılı KHK. gereğince Ulaştırma Bakanı tarafından yapılmış olması karşısında, böyle bir tasarrufun iptali idari yengi görevi içinde adı geçen bakan veya bakanlık aleyhine açılmadığından adli yargının görevsizliği de davanın açılış şekli bakımından düşünülmez.

Yukarıdan beri yapılan açıklamalara göre ve dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere,

mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacının yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle kararın onanması gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklalar gereğince davacının temyiz itirazlarının REDDİ ile mahkeme

kararının ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.160.000-lira temyiz ilam harcının temyiz

edenden alınmasına, 15.03.2001 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972