Karar Özeti: Sigortalı aracın, dava dışı kiracı şirket elinde iken, zorunlu trafik sigortası genel şartlarına aykırı olarak, gerekli ehliyetnameye sahip olmayan sürücü tarafından kullanılması nedeniyle, davacı sigorta şirketinin, sigorta ettiren konumundaki davalı finansal kiralama şirketine rücu imkanı bulunduğunun kabulü zorunludur.

Taraflar arasında görülen davada (Bakırköy 3. Sulh Mahkemesi) nce verilen 12.9.2000 tarih ve 1999/1014-2000/783 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkili şirket tarafından zorunlu trafik sigortası yapılan davalı finansal kiralama şirketine ait iş makinasının yeterli sürücü belgesine sahip olmayan sürücü tarafından kullanılması sırasında dava dışı araca zarar verildiğini, 132.127.000.-TL zarar bedelinin müvekkili şirket tarafından ödenmiş olduğunu beyanla bu miktarın 08.05.1998 tarihinden itibaren ticari faizi ile davalıdan rücuan tahsilini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili, kazaya karışan iş makinasının 24.07.1997 tarihli finansal kira sözleşmesi ile dava dışı bir şirkete kiralandığını, müvekkilinin işleten sıfatlarının bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, iddia, savunma ve dosyadaki belgelere göre, benimsenen bilirkişi raporu doğrultusunda, kazanın oluşumunda davalı araç sürücüsünün tam kusurlu olduğu gerekçesiyle hasar miktarına göre davanın kısmen kabulü ile 130.000.000.-TL. nın 08.05.1998 tarihinden itibaren yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.

Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.

Dava, zorunlu mali sorumluluk sigorta poliçesinden kaynaklanan rücu davasıdır.

Davacı sigorta şirketinin davalı şirkete ait aracın zorunlu trafik sigorta poliçesini tanzim ettiği hususunda taraflar arasında uyuşmazlık yoktur. Uyuşmazlık davalı şirket tarafından dava dışı bir şirkete, finansal kiralama sözleşmesi ile teslim edilen sigortalı aracın anılan şirket elinde iken zorunlu trafik sigortası genel şartlarına aykırı olarak kullanılmasından dolayı meydana gelen zarardan sigorta şirketinin, sigortalısına rücu imkanının bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.

Finansal Kiralama Kanunu'nun 17/2. maddesi uyarınca, leasing şirketi kiralamaya konu malı sözleşme süresi içerisinde sigorta ettirmek zorundadır. Sigorta primlerini ödeme yükümlülüğü ise, kiracıdadır. 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu'nun 91. maddesinde ise, işletenlerin bu kanunun 85/1 maddesine göre sorumluluklarının karşılanmasını sağlamak üzere mali sorumluluk sigortası yaptırmalarının zorunlu olduğu düzenlenmiştir. Finansal kiralama şirketinin KTK.nun 3. maddesinde tanımlanan işleten sıfatını taşımadığı, aracın işleticisinin kiracı olduğu açıktır. Ancak KTK.nun 95. maddesinde, sigorta sözleşmesinden veya sigorta sözleşmesine ilişkin kanun hükümlerinden doğan ve tazminat yükümlülüğünün kaldırılması veya miktarının azaltılması sonucunu doğuran hallerin zarar görene karşı ileri sürülemeyeceği, ödemede bulunan sigortacının, sigorta sözleşmesine ve bu sözleşmeye ilişkin kanun hükümlerine göre, tazminatın kaldırılmasını veya azaltılmasını sağlayabileceği oranda sigorta ettirene başvurabileceği öngörülmektedir.

Görüldüğü üzere, davalı finansal kiralama şirketinin işleten sıfatını taşımaması, onun kiracısıyla arasındaki iç ilişkiye ait bir sorundur ve sigortacının trafik sigortasına dayalı olarak tazminatın kaldırılmasını veya azaltılmasını sağlayabileceği oranda başvurabileceği kimse, aracın gerçek işleteni kim olursa olsun, sadece sigorta sözleşmesinin tarafı olan sigorta ettiren olduğu gibi, finansal kiralama sözleşmesinin yapılmasının ardından işletenin değiştiğinden bahisle davacı sigorta şirketine ihbarda bulunulduğu iddia ve ispat edilmiş olmamakla, davalı şirket sigorta poliçesinin ve sigorta genel şartlarının kendisine yüklediği sorumlulukları yerine getirmekle yükümlüdür.

Davacı sigorta şirketi, sigortalı aracın 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun öngördüğü sürücü belgesi olmaksızın kullanıldığını ve bu sırada zarara sebebiyet verildiğini iddia etmiştir. Zorunlu Trafik Sigortası Genel Şartları 4/c maddesine göre, tazminatı gerektiren olay Karayolları Trafik Kanunu hükümlerine göre gereken ehliyetnameye sahip olmayan kimseler tarafından meydana getirildiği taktirde sigortacının sigorta ettirene rücu imkanı bulunmaktadır. Bunun yanında 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu'nun 33. maddesinde de iş makinesi türünden motorlu araçları kullanacakların "G" sınıfı sürücü belgesine sahip olmaları zorunlu olduğu düzenlenmiş olup, yargılama sırasında sigortalı aracı kullanan sürücünün sürücü belgesinin "C" sınıfı olduğu belirlendiği gibi aksi de savunulmamıştır.

O halde, meydana gelen hasardan sigortalı aracın gerekli ehliyetnameye sahip sürücü tarafından kullanılmaması nedeniyle davacı sigorta şirketinin sigorta ettiren konumundaki davalı şirketi rücu imkanı bulunduğunun kabulü zorunlu olup, davanın bu gerekçeler ile kabulü gerekirken, yazılı olduğu şekilde yanlış gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş ise de, sonucu itibariyle doğru olan hükmün yukarıda açıklanan gerekçeler ile onanması gerekmiştir.

Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı şirket vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün yukarıdaki gerekçeler ile (ONANMASINA), ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 12.2.2001 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972