Taraflar arasında görülen davada Ankara Asliye 2.Ticaret Mahkemesince verilen 11.7.2000 tarih ve 1997/339-2000/378 sayılı kararın ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

KARAR : Davacı vekili, müvekkili şirketin İstanbulda bulunan acentası aracılığıyla Gebze/Kocaeli limanından imalatçı firma ......... firmasına ait transformatör gövdesi ve ona ilişkin yedek akşamların taşınması konusunda davalı ile anlaştığını, bu anlaşmaya göre taşıma işinin Gebzeden Rusyanın Novarıssık limanına kadar Ro-Ro gemisiyle ve oradan da Nızhnıj/Jagıl-Rusaya federasyonuna karayolundan yapılacağının ve her türlü yol izin belgesinin davalıya ait olacağının kararlaştırıldığını, trafo aksesuarlarını taşıyan aracın bir sorunla karşılaşmadan varma yerine ulaştığını, ancak trafo ana gövdesine ilişkin 52.000 kgs. Ağırlığındaki emtianın Novorıssak limanından yola devamına davalı tarafından gerekli izinlerin alınmamış olması nedeniyle izin verilmediğini, bunun üzerine taşımanın demiryoluyla yapılmak zorunda kalıp müvekkilince bu nedenle harcamalar yapıldığını ileri sürerek, 33.800 USD. İle taşıma ücretinden hak edilmeyen bölüm için 7600 USD. Ücretinden hak edilmeyen bölüm için 7600 USD. Olmak üzere toplam 41.400 USD.nin faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili, davacının gelişmeler üzerine gönderdiği faksla söz konusu taşıma nedeniyle hiçbir ek ücret ve tazminat talep etmeyeceğini bildirdiğini ileri sürerek davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, iddia, savunma, dosyadaki kanıtlar ve bilirkişi raporlarına nazaran, dava konusu taşıma mukavelesinin davacının acentası ile davalı arasında yapıldığı, bu sözleşmeye göre davalının fors major hali hariç olarak ve her türlü yol izin belgesini temin etmek suretiyle taşımayı 20 gün içinde gerçekleştireceği ancak davalının geçiş izinlerini temin edememesi nedeniyle taşımayı sonuçlandıramadığı ve davacının bu nedenle ekstra masraflar yapmak zorunda kaldığı acentanın davalı ile sulh olmağa ve/veya davacıya ait bir talep hakkından vazgeçemey yetisinin bulunmadığı, davacının da bu yönde bir beyan ve taahhüdünün olmadığı, gerekçeleriyle davanın kısmen kabulü ile ( 33.800 ) USD.nin dava tarihinden itibaren işleyecek döviz faizi ile birlikte davalıdan tahsiline fazla istemin reddine karar verilmiştir.

Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.

1-Davalı şirket tarafından davacının Türkiye acentası olduğu anlaşılan Dako-Albatrans firmasına gönderilen 12.1.1996 tarihli faksta her türlü yol izin belgesi, gemi ve eskort ücretlerinin kendilerine ait olacağının bildirildiği görülmektedir. Bu beyandan anlaşılması gereken taşınan yüke ilişkin mutad yol giderlerinin davalı taşıyıcı tarafından üstlenilmesi olup, yol izninin mutlak suretle teminine veya temin edilememesi halinde ortaya çıkacak zararın üstlenilmesi mahiyetinde değildir. Taşımanın gerçekleştirileceği ülke makamlarınca aracın ağırlığı nedeniyle kara yoluyla taşıma yapılmasına izin verilmemesi durumunda davalının basiretsiz davrandığından söz etme imkanı bulunmadığı gibi, davacı şirketin de üst taşıyıcı firma olması nedeniyle taşımanın gerçekleştirileceği ülke koşul ve kurallarını bilmesi gerekeceğinden davalıya atfı kabil bir kusur bulunmamaktadır.Bu durumda davanın reddine karar verilmesi gerekirken kabulü doğru görülmediği gibi,

2-Kabule görede, TTKnun 119.maddesi uyarınca acentanın davalı ile sulh olmağa ve/veya davacıya ait bir talep hakkından vazgeçmeye yetkisi yoksa da, TTKnun 122.maddesi uyarınca acentanın yetki sınırlarını aşarak müvekkili namına yaptığı mukavelelerde müvekkilin mukavelenin akdini haber alır almaz 3.şahsa akde icazet vermediğini derhal bildirmediği takdirde icazet etmiş sayılacağının hükme bağlanmış bulunmasına,davacı tarafından davalıya yapılmış böyle bir ihbar bulunmadığı gibi,bizzat davacı vekilinin 8.10.1997 ,18.10.1997 ve 9.11.1998 tarihli dilekçelerinde yer alan beyanlardan davacının acentasının yaptığı tüm beyan ve işlemlere icazet verdiği ve hatta bizzat kendisinden sadır olmuş gibi kabul gördüğü anlaşılmaktadır.Bu durumda acenta tarafından davalıya gönderilen 11.6.1996 tarih ve 1618 ve 1632 sayılı faks mesajlarındaki hiçbir hak ve tazminat talep edilmeyeceğine dair beyan davacıyı bağlar ve bu nedenle davacının davalıdan her hangi tazminat talep hakkı yoktur.Mahkemece açıklanan hususlar gözetilmek suretiyle bu sebeple dahi davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru olmamış ve hükmün açıklanan nedenlerle bozulması gerekmiştir.

SONUÇ : Yukarda ( 1 )ve ( 2 )numaralı bentlerde açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA,ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 12.2.2001 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972