 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1999/9336
Karar No : 2000/202
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın İstanbul 8.Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 20.05.1999 tarih ve 1997/1177-1999/560 sayılıkararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Gürkan Gençkaya tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü.
Davacı vekili, müvekkili firmanın "exper" markasını 10.11.1993 tarihinde tescil ettirerek bilgisayar sektöründe imalat, satış ve pazarlama faaliyetinde bulunduğunu, TSE kalite belgesi, Avrupa Standartları Uygunluk Belgesi ve Uluslar arası marka tescili bulunduğunu, İSO 9001 belgesi sahibi olduğunu, davalı firmanın 27.10.1995 tarihinde "exper" markasını kendi adına tescil ettirdiğini, tescilden sonra hiçbir üründe kullanmadığını, tarafların iştigal sahalarının aynı olduğunu beyanla davalının kullandığı "exper" markasının terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili firmanın "exper" makasını çok uzun yıllardan beri kullanmakta olduğu, maruf hale getirdiğini, 1995 yılında tescilini yaptırdıklarını, davacının markasının "data teknik exper" olduğunu, ticari piyasalarda data teknik olarak bilindiğini, savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosyadaki belgelere göre davacının markasındaki "exper" sözcüğünün davacının bu alanda uzman olduğunu belirtmeye yaradığı, davalının markasının sadece "exper" sözcüğünden ibaret olup davacının mal ve hizmetlerinin tek başına uzmanıymış intibağı ortaya koyduğu, 556 sayılı KHK.nin 7.maddesine aykırı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne, davalı adına tescili "exper" markasının hükümsüz sayılmasına karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere,mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 710.000.- lira temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına 24.01.2000 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.