 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/93
Karar no: 1999/2160
Tarih: 15.03.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Mersin l.Sulh Hukuk Mahkemesince görülerek verilen 6.10.1998 tarih ve 136-1418 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Hüseyin Ulus tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili kooperatifin üyesi olan davalının aidat borcunu ödemediğini ve takibe haksız yere itiraz ettiğini ileri sürerek, itirazın iptalini ve icra inkar tazminatının tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, isteğin dayanaksız olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan deliller ve yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucuna göre, benimsenen bilirkişi raporu doğrultusunda 69.412.500 lira üzerinden takibin devamına, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
l- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2 - Ancak, itirazın iptali istemine konu edilen ve devamına karar verilen takip alacağı, davacı kooperatifin 9. İÜ. 1994 tarihli genel kurul toplantısında kararlaştırılan ödemelerde gecikme halinde uygulanması gereken gecikme faizi olduğundan, Borçlar Kanununun 104/son maddesine aykırı şekilde bu faize yeniden faiz yürütülmesine yol açacak şekilde takibin devamına karar verilmesi yerinde görülmediğinden kararın bu nedenle davalı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 15.03.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.