 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1999/9203
Karar No : 2000/34
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Gaziantep Asliye 3.Hukuk Mahkemesince görülerek bozmaya uyularak verilen 25.5.1999 tarih ve1998/568-1999/236 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Ali Orhan tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü.
Davacı vekili, müvekkilin 31.3.1992 tarihinde tescil ettirdiği "G... Yem Sanayi-A..." markası ile yem ürettiğini davalının da ürettiği yemlerdeki müvekkilin tescilli markasının haksız olarak kullandığını ileri sürerek, markaya tecavüzün önlenmesine 4 milyar TL tazminatın en yüksek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş olup, davacı vekilinin temyizi üzerinde dairemizce karar bozulmuş, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna göre, davalının eyleminin marka hakkına tecavüz oluşturduğu davalının 1994 ve 1995 yıllarında elde ettiği kar dikkate alınarak davacı tarafça istenebilecek tazminatın 3 milyar TL olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre davalı vekilinin yerinde görülmeyen ve aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Mahkemece, tazminat miktarının belirlenmesinde esas alınan bilirkişi raporu, tümüyle faraziye rakamlarca dayanmakta olup, bilirkişi muhasebe konusunda da uzman değildir. Mahkemece yapılacak iş davacının 556 sayılı KHK.nin 66/b maddesine dayanarak tazminat talep ettiği gözetilip davalının, davacının markasını kullanmak suretiyle elde ettiği net kazancının belirlenebilmesi için davalının ticari defter ve kayıtları üzerinde muhasebe konusunu da uzman bilirkişi aracılığı ile inceleme yaptırılıp sonucuna göre karar vermek gerekir iken, yazılı şekilde eksik inceleme sonucu karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddine, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 17.1.2000 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.