 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/9100
Karar no: 2000/2469
Tarih: 30.03.2000
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Ankara 8.Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 23.6.1999 tarih ve 1998/1052-1999/275 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi duruşmalı olarak davacı vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için belirlenen 28.3.2000 günde davacı avukatı Onur ile davalı avukatı M. Aytekin gelip, temyiz dilekçesinin de süresinde verildiği anlaşıldıktan ve duruşmada hazır bulunan taraflar avukatları dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakılmıştı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Harun Kara tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilince geliştirilen çoklu plastik perde rayı tasarımlarının davalı kurumca 3598 numara ile tasarını tescil belgesine bağlanmasına rağmen, bu defa dava dışı firmaların itirazları üzerine yenilik özelliğine sahip olmadığı gerekçesi ile iptal olunduğunu, oysa, tasarım tescillerinde yenilik ve ayırdedicilik unsurlarının mevcut olduğunu ileri sürerek, idare kararının iptali ile tasarımların tescilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevabında, davacı tasarımlarında yenilik ve ayırdedicilik unsurlarının bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia ve savunmaya, toplanan delillere, bilirkişi raporuna nazaran, davacının tescilini talep ettiği tasarımlarda yenilik ve ayırdedicilik vasıflarının bulunmadığı, itirazcı dava dışı firmaların itiraz dilekçesi ve ekindeki belge ve tasarımlardan bu hususun açıkça anlaşıldığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
I-Dava, tasarım tesciline üçüncü kişilerin süresinde itirazıyla bu itirazların davalı Enstitü tarafından kabul edilmesi üzerine, bu işlemlerinin ve kararının iptaline ilişkindir. Davacının tasarım tescil talebi üzerine, dava dışı üç firma tarafında, bu tasarımların yenilik ve ayırdedicilik vasıfları bulunmadığı belirtilerek itiraz edilmiş ve sonuçta davalı başvuruyu 554 sayılı KHK.nin 6.7.8.maddelerini gerekçe göstererek reddetmiştir. Böyle bir davada, gerçeğin daha iyi ortaya çıkabilmesi için dava dışı itirazcı (T. Plastik Ltd. A. Plastik A.Ş. P. Plast. Ltd.) ların davada taraf haline getirilmeleri, ibraz edecekleri delil ve belgelerin birlikte değerlendirilmesi zorunludur. Bu durumda mahkemece, davacı tarafa, dava dışı itirazcılara da husumet yöneltilerek dava açılması için uygun önel verilmesi ve dava açıldığı taktirde birleştirilerek elde edilecek sonuca göre karar verilmesi gerekirken bu hususun gözden kaçırılması doğru olmamıştır.
2-Kabul şekline göre de, yukarıda da kısaca özetlendiği gibi, davanın hukuki sebebi ve niteliği nazara alındığında, hakimlik mesleğinin gerektirdiği bilge ve tecrübenin dışında özel teknik ve ihtisası gerektiren bir konu olup, uzman bilirkişi görüşüne başvurulması zorunludur. Şayet alınan bilakisi raporu yetersiz görülüyorsa, ya ek rapor alınması veya yeniden oluşturulacak bilirkişilerden rapor alınması gerekir. Hal böyleyken yetersiz bilirkişi raporu ile yetinilmesi doğru olmadığı gibi, teknik bilirkişi incelemesi yaptırıldığı halde, ürün kesitleri dahi dosyada olmamasına rağmen bilirkişi mütalaası dışına çıkılarak hüküm tesisi çelişki oluşturmuştur. O halde mahkemece, tarafların tüm delilleri toplandıktan sonra oluşturulacak bilirkişi veya bilirkişiler kurulundan tarafların iddia ve savunmaları karşılanacak şekilde rapor alınarak elde edilecek sonuca uygun bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi de isabetsiz olmuştur.
SONUÇ: Yukarıda (l ve 2) nolu bentlerde açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, duruşmada vekil ile temsil olunan davacı yararına taktir olunan 65.000.000 lira vekillik ücretinin davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 30.3.2000 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.