 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/885
Karar no: 1999/2378
Tarih: 22.03.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Trabzon Asliye 3. Hukuk Mahkemesince görülerek verilen 22.10.1998 tarih ve 2-439 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı sigorta vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Hüseyin Ulus tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkiline kasko poliçesi ile sigortalı araca, davalıların sahibi, sürücüsü ve sigortacısı oldukları aracın çarpması sonucu oluşan hasar bedelinin müvekkili tarafından sigortalısına ödendiğini ileri sürerek, davalı sigorta şirketinin sorumluluğu poliçesindeki limitle sınırlı olarak, 1.326.060.000 liranın davalılardan tahsilini talep ve dava etmiş, daha sonra davalı Murat hakkındaki davayı takipsiz bırakmıştır.
Davalı sigorta şirketi vekili, doğru poliçe numarasının bildirilmesi gerektiği savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı Kasım cevap vermemiştir.
Mahkemece, toplanan deliller vs yaptırılan bilirkişi incelemeleri sonucuna göre benimsenen bilirkişi raporları doğrultusunda, 1.312.693.000 liranın davalı sigorta şirketinin sorumluluğu poliçesindeki limitle sınırlı olarak davalı Kasım ve davalı sigorta şirketinden tahsiline, davalı Murat hakkındaki davanın açılmamış sayılmasına ve fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı sigorta şirketi vekili temyiz etmiştir.
1-Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı sigorta şirketinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Ancak, davalı sigorta şirketinin sorumluluğu poliçesindeki limitle sınırlı olarak tahsil isteminde bulunduğuna ve davalı sigorta şirketi hakkında bu şekilde hüküm kurulduğuna göre, davalı şirketin yargılama giderlerinden aleyhine hüküm kurulan miktar nazara alınarak sorumlu tutulması gerekirken diğer davalılarla birlikte müteselsilen sorumluluğu yoluna gidilmesi yerinde görülmediğinden kararın bu nedenle davalı İ. Sigorta AŞ yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda l numaralı bentte açıklanan nedenlerle 11 vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, 2 numaralı bentte açıklanan nedenlerle kararın davalı İ. Sigorta AŞ yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 22.03.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi .