 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No: 1999/6930
Karar No: 1999/8903
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın İzmir 1.Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 14.5.1999 tarih ve 1996/1146-1999/400 sayılı kararınYargıtay'ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Ahmet Susoy tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü.
Davacı vekili, müvekkili şirketin yapmakta olduğu inşaatlarla ilgili olarak davalı şirkete "All Risk İnşaat Sigortası" yaptırdığını, bu inşaatlarda 28.06.1996 tarihinde hırsızlık yapıldığını ancak zarar bedelinin davalı şirkete ödenmesine yanaşılmadığını ileri sürerek (348.025.900.-) lira sigorta tazminatının davalı şirketin temerrüde düşürüldüğü 09.10.1996 tarihinden itibaren işleyecek reeskont faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili davaya cevabında, müvekkili şirketin sigortalısının dava dışı İ... Kooperatifi olduğu, sigorta ettiren konumunda bulunan davacının dava açma hakkı bulunmadığını, davacının gözetme ve özen gösterme borcunu ihlal ettiğini, poliçe genel şartlarının 3/5 maddesine göre, inşaatın tamamlanan veya işverene teslim olunan kısımlarında meydana gelen hasarların teminat dışı olduğunu, hırsızlık olayının vukubulduğu yerlerin taşeron firma tarafından 20.04.1996 tarihinde fahiş olduğunu, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece iddia, savunma, dosyadaki kanıtlar ve bilirkişi raporuna nazaran hırsızlık olayının poliçe dönemi içerisinde meydana geldiği ve sigorta teminatı kapsamında bulunduğu, ancak davacı şirketin rizikonun gerçekleşmesini engelleyecek tedbirleri alma konusunda ağır kusurunun bulunduğu bu nedenle tazminattan %50 indirim yapılması gerektiği gerekçeleriyle davanın kısmen kabulü ile (174.012.950) lira tazminatın 22.10.1996 direnim tarihinden itibaren işleyecek %57 ve değişen oranlarda reeskont faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, fazla istemin reddine karar verilmiştir.
Karar, taraflarca temyiz edilmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün onanması gerekmiştir.
2- Davacı vekilinin temyiz istemine gelince mahkemece davacı şirketin ağır kusurlu olduğundan bahisle sigorta tazminatından %50 oranında indirim yapılmışsa da, sigortalı inşaat mahallini hırsızlık rizikolarına karşı tamamen başıboş bırakmamış gündüz 1 gece 2 bekçiyle gerekli önlemleri almaya gayret göstermiştir. Bu durumda sigortalının ağır ağır kusurundan sözetme imkanı bulunmadığı gibi, İnşaat Sigortaları Poliçesi Genel Şartlarının 3. Maddesinin (i) bendine göre sigortalının veya onun yerine kaim olan sorumlu kişinin kasdı ve ayrıca sözleşmede varsa ağır kusuru dolayısıyla vukue gelecek ziya ve hasarlar teminat kapsamı dışında olup, sözleşmede özel olarak sigortalı veya onun yerine kaim olan kişinin ağır kusuru bulunduğu bulunmamaktadır. Dolayısıyla sadece sigortalı veya onun yerine kaim kişinin kasdının varlığı rizikonun meydana gelmesine yol açtığı takdirde bu olay teminat kapsamı dışında kalacaktır. Davacının hırsızlık olayının meydana gelmesinde kasdının varlığı ileri sürülmediği gibi, bu hususta dosyada herhangi bir delilde bulunmaması nedeniyle davacının ağır kusurlu olduğundan bahisle tazminattan indirim yapılarak yazılı olduğu şekilde hüküm tesisi doğru olmamış ve kararın davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açımlanan nedenlerle davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle kararın davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı şirket yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, aşağıda yazılı bakiye 3.065.000 lira temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 08.11.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.