 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1999/6661
Karar No : 2000/158
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Ankara 5.Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek 11.8.1999 verilen tarih ve 1998/828-1999/201 sayılıkararın Yargıtay'ca incelenmesi duruşmalı olarak taraf vekilleri tarafından istenmiş olmakla duruşma için belirlenen 18.1.2000 günde davacı avukatı T... ile davalı avukatı S... gelip temyiz dilekçesinin de süresinde verildiği anlaşıldıktan ve duruşmada hazır bulunan taraflar avukatları dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakılmıştı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Seyfi Çizmeci tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü.
Davacı avukatı, ABD. uyruklu bir limited şirket olan müvekkilinin "Ticari maksatlı binalar, evlerin mefruşat ve eşyalarının temizlenmesi maksatlı binalar, evlerin mefruşat ve eşyalarının temizlenmesi maksatlı hakim hizmetleri" için SERVİCEMASTER ibareli hizmet markasının Türkiye'de tescili için davalı kuruma müracaat ettiğini, fakat davalının bu markanın üzerinde kullanılacağı hizmetlerin cinsini, vasfını, amacını belirten işaret ve adlandırmalardan olduğu gerekçesiyle 556 sayılı kanun hükmünde kararnamenin 7/c maddesi gereğince tescil başvurusun reddettiğini, oysa bu markanın 556.sayılı KHK.nin 7/c fıkrası kapsamında olmadığını ileri sürerek davalın kurumun tescil başvurusunun reddine ilişkin 8.9.1997 tarihli kararının ve bu karara itiraz üzerine verilen Yeniden inceleme ve Değerlendirme Kurulunun 23.3.1998 tarihli kararının iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının tescil ettirmek isteği markanın 556 sayılı KHK.nın 7/1-c maddesi gereğince tescilinin mümkün olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonunda, 556 sayılı Markaların Korunması Hakkındaki Kanun Hükmünde Kararname'nin 7.maddesinin 1.fıkrasının e bendine göre, ticaret alanında cins, çeşit, vasıf ve amaç belirten işaret ve adlandırmaların( sözcüğünün) özellikle hizmet markası olarak tescil edilemeyeceği bu markanın tescil başvurusunun davalı Türk Patent Enstitüsü tarafından reddedilmesinin doğru olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı taraflar temyiz etmişlerdir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve bilgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve tescili istenilen marka hizmet markası olması itibariyle markada kullanılmak istenilen "master" sözcüğü hizmeti tanımlayan ve tamamlayan bir sıfatı olarak kullanılmış olmasına ve ayrıca bu markanın tescili için Türk Patent Enstitüsü'ne yapılan başvuruda 556 sayılı KHK.nın 7.maddesinin son bendindeki ayırt edici nitelik kazandığı iddiasının dayanılmadığından davacı avukatın temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Ancak, davalı lehine takdir edilen avukatlık ücreti dava tarihi itibariyle uygulanması gereken tarifeye göre, eksik hesaplandığı anlaşıldığından ve bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden kararın bu yönden düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1.bentte yazılı nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddine, 2 bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile kararın hüküm fıkrasının 3.bendindeki 13.500.000 lira hükümden çıkarılarak yerine "19.750.000 TL" yazılmak suretiyle düzeltilmesine ve hükmün düzeltilmiş ve bu şekliyle ONANMASINA, 65.000.000 lira duruşma vekillik ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine aşağıda yazılı bakiye 710.000 er lira temyiz ilam harcının temyiz eden taraflardan alınmasına, 20.1.2000 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.