Taraflar arasındaki İstanbul Asliye 3.Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 29.6.1998 tarih ve 1995/1274-1998/1142 sayılı kararınYargıtay incelemesi duruşmalı olarak davalı mukabil davacı vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için belirlenen 30.4.1999 günde davalı muk.davacı avukatı A... ile davacı muk.davalı avukatı E... gelip, temyiz dilekçesinin de süresinde verildiği anlaşıldıktan ve duruşmada hazır bulunan taraflar avukatları dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karar bağlanması ileriye bırakılmıştı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Harun Kara tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü.

Davacılar vekili, İsviçre'de yerleşik müvekkilerinin birçok ülkede tescilli ve dünyaca meşhur ingilizcesi "CAVİAR BOUSE" Fransızca "MAISON CAVIAR" markalarının sahibi olduğunu dünyanın en iyi havyarlarının bu markalar ile pazarlandığını markaların Türkçe karşılığının "Havyar Evi" olduğunu, bu ibarelerin aynı zamanda müvekkilinin ünvanında da yer aldığını, davalının, "Urfa Pazarı-Cavıar House" markası ile aynı ürünleri pazarladığını, tabelanın da ve reklam vasıtalarında müvekkili markalarını kullandığını, bu hususun marka haklarına tecavüz ve haksız rekabet olduğunu ileri sürerek, haksız tecavüz ve rekabetin önlenmesine, 100.000.000 TL maddi ve 100.000.000 TL manevi tazminata hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili cevabında, "Urfa Pazarı-Havyar Evi"nin müvekkilinin tescilli ünvanı olduğunu, davacının İran menşeli havyar sattığını, oysa müvekkilinin Azerbeycan menşeli havyar sattığını, davacı markasının çok tanınmış olmadığını, balık yumurtası anlamına gelen sözcüklerin marka olamayacağını savunarak davanın reddini istemiş, birleşen davada da, davacının tescilli markalarının 556 sayılı KHK'nin 7/c maddesine göre tescilinin mümkün olmadığını, emtia isminin marka olamayacağını, ancak, müvekkilinin tescilli ticari ünvanında olduğu gibi markanın yan unsuru olarak kullanılabileceğini ileri sürerek, davacının tescilli markalarının iptaline, mümkün olmadığı takdirde, ilgisi olmayan eşya listesinden çıkarılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Birleşen davanın davalısı (davacı) vekili cevabında, "Havyar Evi" ibarelerinin bir bütün olarak tescilinde usulsüzlük bulunmadığını savunarak birleşen davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, iddia ve savunmaya, toplanan delillere, bilirkişi raporlarına nazaran yargılama sırasında marka sahiplerinin vekaletnameleri ibraz ettirilerek bu husustaki sahiplerinin vekaletnameleri ibraz ettirilerek bu husustaki eksikliğin giderildiği, davacı şirkete ait markaların birçok ülkede ve bu arada Türkiye'de de 20.2.1995 tarihinde tescil ettirilmiş olup, davalının da işyerine astığı tabelanın da "Urfa Pazarı-Cavıar House" ibarelerini kullandığını, davacı markasının kök unsuru olan kelimelerin bu şekilde aynen kullanılmasının iltibasa sebebiyet vereceği, hatta davalının bunu kabul ederek bu şekildeki kullanıma son vereceğini açıkladığı, "Havyar Evi" sözcüklerinin bu şekilde birlikte marka olarak tescilinin 556 sayılı KHK.nun 7/c maddesine bir aykırılık oluşturmadığı, çünkü bir eşya ismini çağrıştırmadığı, kaldı ki davacı tescilinin bir logo ile birlikte olduğu gerekçesi ile asıl davanın kabulüne, davalının haksız rekabetinin tespit ve men'ine 100.000.000 TL maddi ve 100.000.000 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline, ilana, birleşen davanın reddine karar verilmiştir.

Kararı, davalı ve birleşen davanın davacısı Urfa Pazarı-A... vekili temyiz etmiştir.

Dava dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı ve birleşen davanın davacısı Urfa Pazarı A... vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile kararın onanması gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davalı ve birleşen davanın davacısı Urfa Pazarı A... vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasa hükümlerine uygun görülen kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 7.200.000 lira temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 65.000.000 lira duruşma vekillik ücretinin davalı karşı davacıdan alınıp davacı karşı davalıya verilmesine , 2.12.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972