 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/544
Karar no: 1999/3012
Tarih: 19.04.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın İstanbul 3.Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 21.10.1998 tarih ve 53-1780 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Gürkan Gençkaya tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin Almanya'da işçi olarak çalışırken 499 sayılı Yurtdışında çalışan işçilere konut ve küçük sanat kredisi açılması ve ödünç para verilmesi hakkında Kanun'dan yaralanmak amacıyla davalı bankada hesap açtırarak 04.11.1965 tarihinde 175 DM, 23.03.1966 tarihinde 1000 DM, 26.09.1996 tarihinde 1270 DM ve 14.10.1996 tarihinde 2000DM olmak üzere toplam 4445 DM yatırdığını, davalı bankanın bu hesap nedeniyle müvekkiline hiçbir borç ve kredi vermediğini 26.10.1996 tarihli yazısında anılan hesabın kapatıldığını ve 08.11.1988 tarihine kadar hesap bakiyesi 2.897.558.- lira'nın alınmasını istediğini, davalının 4445 DM'ı aynen vermesi gerektiğini beyanla bu miktarın yatırılış tarihi itibariyle yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini dava ve talep etmiştir.
Davalı vekili, husumetlerinin bulunmadığını, TC. Hazine Müsteşarlığı'na aracılık yaptıklarını, davanın idari yargıda görülmesi gerektiğini, davacının krediyi kullanma önşartı yurda kesin dönüş şartını yerine getirmediğini, döviz cinsinden aynen ödeme şartını taşıyan sözleşme bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosyadaki belgelere göre davalı bankanın davacının yatırdığı paraları iade etmemekle haksız zenginleşmiş olduğu, davacının yatırdığını aynen geri isteyebileceği, 499 S.K.'nün 2908 S.K. ile yürürlükten kaldırılmasının davacının yatırdığını geri istemesine ve faiz tahakkukuna engel olmadığı gerekçesiyle davanın kabulü ile 4445 DM'ın davalıdan tahsiline, 175 DM'a 04.11.1965 tarihinden 23.03.1966 kadar yıllık % 4,50, 1000 DM'a 24.03.1966 tarihinden 26.09.1966 tarihine kadar % 4,50, 1270 DM'a 27.09.1996 tarihinden 14.10.1996 tarihine kadar % 4,50, 2000 DM'a 15.10.1996 tarihinden itibaren yıllık % 5,75 oranında faiz yürütülmesine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dava, 499 sayılı Kanun Hükümlerine göre konut kredisi alabilmek amacıyla bankada açılan hesapta biriken paranın istirdatına ilişkindir.
Davacı, 499 sayılı Yurtdışında çalışan işçilere konut ve küçük sanat kredisi açılması ve ödünç para verilmesi hakkında Kanun'dan yararlanarak konut kredisi alabilmek amacıyla davalı bankaya muhtelif tarihlerde ödediği toplam 4445 DM'ı aynen geri istemektedir.
Gerek 499 s.K. hükümleri ve gerekse davacı ile davalı banka arasında düzenlenen 18.03.1966 tarihli sözleşme hükümleri incelendiğinde açılan hesapta biriken paranın DM. olarak istenebileceğinin düzenlenmediği, gönderilen paranın Türk Lirası olarak nemalandırılıp kredininde Türk Lirası olarak verilmesinin karalaştırıldığı, davalı bankanında davacıya bu şekilde bildirimde bulunduğu görülmekle yatırılan paranın yatırılan para cinsinden aynen istenmesinin mümkün bulunmamasına göre davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu şekilde davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, bozma nedenine göre davacı vekilinin temyiz istemi incelenmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacı vekilinin temyiz isteminin incelenmesine yer olmadığına, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 19.04.1999 tarihinde oybirliği ile karar verildi.