 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/5295
Karar no: 1999/7412
Tarih: 4.10.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
OTOBÜS ZORUNLU KOLTUK FERDİ KAZA SİGORTASI
TAZMİNAT
ÖZET: Karayoluyla Şehirlerarası Yolcu Taşımaları Hakkında Yönetmeliğin 33. ve 35. maddeleri nazara alındığında, şehirlerarası yolcu taşımacılığı yapan kişiler, taşıdıkları yolcu ile taşıma sözleşmesi yapmakla, bir nevi ferdi kaza sigortası türü olan Otobüs Zorunlu Koltuk Sigortasını da yolcular lehine yaptırma yükümlülüğü altına girmiş olmaktadırlar. Bu yükümlülüklerini yerine getirmeyen taşıyıcının, kaza halinde yolcularının bundan kaynaklanan zararlarını da sözleşmeye aykırılık nedeniyle gidermeleri zorunludur.
(3348 s. Ulaştırma Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında K. m. 2, 10)
[Karayoluyla Şehirlerarası Yolcu Taşımaları Hakkında yönetmelik. (RG. 18.1.1990 Gün, Sayı: 20406, s.17) m 33, 35]
Taraflar arasındaki davanın (Beyoğlu 4. Asliye Hukuk Mahkemesi)nce görülerek verilen 17.11.1998 tarih ve 1998/140-1998/679 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkil ve eşinin davalıya ait otobüste yolcu iken meydana gelen kazada, eşinin ve oğlunun öldüğünü, davalının zorunlu koltuk ferdi kaza sigortası yaptırmamış olması nedeniyle poliçe limiti kadar tazminat alamadıklarını ileri sürerek, kaza tarihinde yürürlükte olan poliçe limiti 1.500.000.000. -lira'dan toplam 3.000.000.000. - lira'nın temerrüt tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, müvekkile ait aracın hem mali sorumluluk hem de kasko sigortasının mevcut olduğunu, davacının sigorta şirketinden parayı tahsil ettiğini, trafik yasası uyarınca koltuk sigortası yaptırılması zorunluluğu bulunmadığını, olayda müvekkil aracının sürücünün kusurlu bulunmadığını ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna göre davalıya ait araçta yolcu bulunan davacının eşi ve oğlunun kaza nedeniyle öldüğü, davalının zorunlu ferdi kaza koltuk sigortası yaptırılmaması nedeniyle poliçe limiti kadar tazminat alamadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, 3.000.000.000. -liranın 8.1.1998 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalı ile dahili davalı A... Ltd. Şti.'nden müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
3348 sayılı Yasanın 2 ve 10.maddeleri uyarınca ve 25.10.1989 gün ve 1989/14684 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı gereğince çıkarılmış bulunan Karayoluyla Şehirlerarası Yolcu Taşımaları Hakkında Yönetmeliğin 33. maddesinde, otobüsle şehirlerarası yolcu taşımacılığı yapmak üzere taşımacı yetki belgesi almış olan gerçek ve tüzel kişiler ile Kamu Kuruluşları, taşıyacakları yolcular için otobüs zorunlu koltuk ferdi kaza sigortası yaptırmakla zorunlu tutulmuşlar, aynı düzenlemenin 35. maddesinde ise, bu gereği yerine getirmeyenlerin yolcu taşımacılığı yapamayacakları hükme bağlanmış bulunmaktadır.
Bu düzenlemeler ile şehirlerarası yolcu taşımacılığı yapan kişiler, taşıdıkları yolcu ile taşıma sözleşmesi yapmakla bir nevi ferdi kaza sigortası türü olan otobüs zorunlu koltuk sigortasını da yolcular lehine yaptırma yükümlülüğü altına girmiş olmaktadırlar. Bu yükümlülüklerini yerine getirmeyen taşıyıcının, kaza halinde yolcularının bundan kaynaklanan zararlarını da sözleşmeye aykırılık nedeniyle gidermek zorundadırlar.
O halde, yukarıda açıklanan nedenlerle ve dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile kararın onanması gerekmiştir.
S o n u ç: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile kararın (ONANMASINA), temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 4.10.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.