 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/4935
Karar no: 1999/6860
Tarih: 20.09.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Kadıköy 3.Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 11.12.1998 tarih ve 1998/1708-1998/1702 Diş. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Hüseyin Ulus tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı gemiye sattığı akaryakıt bedelinin ödenmediğini ileri sürerek, TTK 1235. Maddesi uyarınca gemi üzerine müvekkili lehine kanuni rehin ve hapis hakkı tanınmasını talep ve dava etmiştir.
Davalı cevap vermemiştir.
Mahkemece toplanan delillere göre, acentenin verdiği hizmet sonunda hak kazandığı ücretin TTK 1235. nun Maddesinde tahdidi olarak sayılan alacaklardan olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Davacının 7200 ABD Doları değerindeki yakıtı Lukoil Marine Intil Limitet şirketinden aldığı ve bu yakıtı davalı gemiye yüklediği anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının alacağı acentelik ücretine ait değil, yakıt bedeline ilişkin olmaktadır. Davacının davalı taraftan istediği bedel içinde acentelik ücretinin bulunduğuna dair herhangi bir delil de bulunmamaktadır, istenilen salt yakıt bedelidir. Bu durumda mahkemece davacı alacağının bu niteliği itibarîyle T. Ticaret Kanununun 1235/6. Madde ve bendinde öngörülen anlamda bağlama limanı dışındaki geminin bakımı veya yolculuğun başarılması için zorunlu olup olmadığının, bu kredili işlemin gemi alacaklısı hakkı kazandıran nitelik taşıyıp taşımadığının değerlendirilmesi ve sonucuna göre bir hüküm tesisi gerekirken, davacı alacağının acentelik hizmetlerinden kaynaklandığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi yerinde görülmediğinden kararın bu nedenle davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA,ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 20.9.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.