Taraflar arasındaki davanın Malatya 2. Asliye Hukuk Mahkemesince görülerek verilen  02.10.1998 tarih ve l998/434-1998/439 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili

tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Ali Orhan tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya

içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten  sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkilin yurt dışında işçi iken emekli olup Türkiye'ye kesin dönüş yaptığını, kendisine Daimler -Benz Yardımlaşma Kurumu tarafından 17.048.80 DM'n in davalı Bankanın Elazığ Şubesine gönderildiğini, durumun 1996 yılında müvekkilce öğrenildiğini ancak davalı bankanın Elazığ Şubesi'nin 1995 yılında kapatılıp hesapların Malatya şubesine aktarıldığını, anılan şubeye yapılan başvurudan müvekkil hesabından Malatya Şubesine herhangi bir devir yapılmadığının bildirildiğini ileri sürerek; 17.048.80 DM'nın davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.

Davalı  vekili; davada yetkili mahkemenin İstanbul Ticaret Mahkemeleri olduğunu, müvekkil bankanın Elazığ şubesinden Malatya Şubesine davacı adına aktarılmış bir hesap bulunmadığını, kaldıki Borçlar Yasası uyarınca alacağın zamanaşımına uğradığını ileri sürerek davanın reddini istemiştir.

Mahkemece; yetki itirazının reddi ile, dava dilekçesinde belirtilen paranın gönderiliş tarihinin 06.05.1984 olması ve BK.'nun 65. maddesinde öngörülen hukuk zamanaşımı süresinin dolduğu gerekçesiyle davanın zamanaşımı açısından reddine karar verilmiştir.

Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.

Dava, davalı bankanın Elazığ Şubesinde bulunan davacıya ait mevduat hesabına, yurt dışındaki yardımlaşma sandığı tarafından gönderilen dövizin davalıdan tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece; 10 yıllık zamanaşımı süresi dolduğu gerekçesiyle dava reddedilmiştir.

Davalı vekili davaya yanıt dilekçesinde gerek müvekkil bankanın Malatya Şubesinde, gerekse bu şubeye hesapları devredilen Elazığ Şubesi kayıtlarında davacı adına açılmış herhangi bir mevduat hesabı bulunmadığını savunmuştur. Davalının bu savunması talep edilen döviz hesabının tümüyle inkarı niteliğinde olup, zamanaşımı itirazının değerlendirilmesi, öncelikle hesabın varlığının saptanması ve bilahare de Bankalar Yasası 36, maddesinde koşulların varlığının saptanması ile mümkündür. O halde mahkemece yapılacak iş davacı tarafından ibraz edilen deliller ile birlikte davalı banka kayıtları üzerinde, bankacı, muhasebeci ve banka hukuku alanında uzman bilirkişi kurulu aracılığı ile inceleme yaptırılarak, davacının davalı banka şubesi ve devredilen Elazığ Şubesinde mevduat hesabı bulunup bulunmadığı, anılan hesaba yurt dışından havale gönderilip gönderilmediği, böyle bir hesabın mevcudiyeti saptandığında davacı banka ta rafından Bankalar Yasası 36. maddesine göre işlem yapılıp yapılmadığı ve yine aynı maddenin 2. ve 3. fıkraları gözönünde tutularak iddia ve savunmanın değerlendirilmesi ve hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekir iken, yazılı şekilde BK.'nun 66. maddesine dayanılarak davanın zamanaşımı nedeniyle reddi doğru görülmemiş, kararın davacı yararına bozulması gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklınan nedenlerle davacı v ekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 12.04.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972