 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/456
Karar no: 1999/3257
Tarih: 26.04.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Şişli 4.Sulh Hukuk Mahkemesince görülerek verilen 19.6.1997 tarih ve 1997/13-1997/673 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı ismet vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Ali Orhan tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalıların sahip, sürücü ve trafik sigortacısı olduğu aracın, müvekkil şirkete kasko sigortalı araca çarparak hasarlandırdığını, olayda davalı sürücünün 6/8 oranında kusurlu olduğunu, sigortalıya hasar bedeli olarak 90.510.000 liranın 31.10.1995 tarihinde ödendiğini ileri sürerek; kusura isabet eden 67.882.500 liranın ödeme tarihinden itibaren reeskont oranı üzerinden faizi ile birlikte davalılardan (davalı sigorta şirketinin poliçe limiti ile sorumlu olmak üzere) müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı ismet vekili; gerek müvekkil ikametgahı, gerekse kaza yerinin Fethiye olması itibariyle mahkemenin yetkili olmadığını, olayda izafe edilen kusurun fahiş olup, tazminat miktarına reeskont oranı üzerinden faiz isteminin de yersiz olduğunu ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
Davalı Süreyya, aracı noter satış sözleşmesi ile davalı Günay'a sattığını ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
Davalı M. Sigorta A.Ş. vekili, poliçe teminatı 50.000.000 liranın davacıya ödenip ibraname alındığını ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
Davalı Günay, davaya yanıt vermemiştir.
Mahkemece; davanın davalılardan M. Sigorta A.Ş.nin ikametgahında açılmış olması nedeniyle yetki itirazının reddi ile toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna göre; kazaya neden olan aracın davalı Süreyya ile ilgisinin bulunmadığı, kazada tüm kusurun davalı İsmet'te olduğu, aracın ise diğer davalı Günay'a ait olduğu, kaza nedeniyle sigortalı araçta 90.610.000 liralık hasar oluştuğu gerekçesiyle taleple bağlı kalınarak davalı Merkez Sigorta A.Ş. davalı Süreyya hakkındaki davanın husumetten reddine, diğer davalılar hakkındaki davanın kabulüne 67.882.500 liranın ıskonto faizi ile birlikte davalılar Günay ve İsmet'ten tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davalı ismet vekili temyiz etmiştir.
1-Dava; davacı şirkete kasko sigortalı araca çarparak hasarlandırma nedeniyle açılmış rücu tazminat davasıdır. Davalı ismet süresi içinde yetki itirazında bulunmuş, mahkemece, davalı sigorta şirketinin merkezinde davanın açıldığı gerekçesiyle yetki itirazı reddedilmiştir. Ancak; davalı sigorta şirketi, davaya verdiği yanıtta, poliçe sorumluluklarını yerine getirip, davacı şirkete ödeme yaptıklarını savunmuştur. Davalı sigorta şirketinin bu savunması ödeme tarihinin davadan önce olması karşısında, aslında borcu bulunmayan sigorta şirketini, sırf diğer davalıların yetki itirazını ortadan kaldırmak amacıyla davaya ithal edildiği izlenimi vermektedir. HUMK.nun 9. maddesi uyarınca genel kural gereği yetkili mahkeme davalının ikametgahı mahkemesi olup, birden fazla davalı bulunduğu takdirde davalıların birinin ikametgahı veya tüm davalılar için ortak yetkili mahkemede dava açılması gerekir. Davalı sigorta şirketi ödeme savında bulunduğuna göre; mahkemece; bu davalının ödeme tarihinin araştırılarak ödeme davadan önce yapılmış ise; davalı İsmet'in yetki itirazının HUMK. 9/2-son uyarınca değerlendirilmesi ve yetki itirazının kabulü ile davalı ismet hakkındaki davanın tefriki ve yetkili mahkemeye gönderme kararı verilmesi gerekir iken yazılı şekilde yetki itirazının reddi ile işin esası hakkında karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın bu nedenle davalı ismet yararına bozulması gerekmiştir.
2-Bozma neden ve şekline göre, davalı ismet vekilinin diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda l nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı ismet vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün BOZULMASINA. 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmediğine, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 26.04.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.