 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/3826
Karar no: 1999/5727
Tarih: 24.06.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Ankara 5.Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek bozmaya uyularak verilen 13.02.1999 tarih ve 1399/13 - 1999/81 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Ömer Özdemir tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili adına tescilli "L." markasının, davalının taklit edilen ürünlerde kullanılmış şekilde pazarladığını ileri sürerek, haksız rekabetin önlenmesini, şimdilik 5.000.000.- lira maddi 250.000.000.- lira manevi tazminatın davalıdan tahsilini, kararın ilanını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, haksız rekabetin tespitine, madde ve manevi tazminat istemlerinin reddine ilişkin karar davacının temyizi üzerine Dairemizce bozulmuş, Mahkemenin direnme kararı Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca bozulmuştur. Bozma ilamına uyularak, haksız rekabetin tespit ve önlenmesine, kararın ilanına 5.000.000.- lira maddi, 5.000.000.- lira manevi tazminatın tahsiline dair verilen karar davacının temyizi üzerine, Dairemizce davacı yararına daha uygun bir manevi tazminat takdir edilmesi gerektiği gerekçesiyle bozulmuştur. Bozma ilamına uyularak, haksız rekabetin tespit ve önlenmesine, kararın ilanına 5.000.000.- lira maddi, 25.000.000.-lira manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve ilanın davayı kazanan tarafın talebiyle yapılıp, masrafın haksız çıkan taraftan alınacağının TTK.'nün 61. maddesinin amir hükmü olmasına ve davanın kısmen kabulü nedeniyle yargılama giderlerinin bölüştürülmesi takdirinde bir yanlışlık bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın ONANMASINA, 1.370.000 lira temyiz ilam harcından peşin harcın mahsubu ile temyiz edenden alınmasına, 24.06.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.