 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/3561
Karar no: 1999/5426
Tarih: 17.06.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Kütahya 2.Asliye Hukuk Mahkemesince görülerek verilen 31.12.1998 tarih ve 1998/245-1998/574 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin şerefiye alacağından doğan 5234 DM karşılığı olan 690.888.000 lira alacağı için yapmış olduğu icra takibine davalı kooperatifin itirazı üzerine takibin durduğunu belirterek davalının itirazının iptaline takibin devamına ve %40 icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, kooperatifin böyle bir borcu olmadığını, şerefiye alacağının ne şekilde tesbit edileceğinin kooperatifin anasözleşmesinin 61.maddesinde belirlendiğini, bu maddeye göre bir tesbitin olmadığını, belirterek davanın reddine ve davacının %40 icra inkar tazminatına hükmedilmesin! savunmuştur.
Mahkemece, kooperatif anasözleşmesinde şerefiye farkının ne şekilde tesbit edileceği kararlaştırılmışsa da, 7.l. 1994'deki genel kurulda ittifakla alınan şerefiye farkı ödenmesine ilişkin kararın ana sözleşmenin değiştirilmesi niteliğinde olduğunu belirterek davanın kabulü ile itirazın iptaline ve %40 icra inkar tazminatı olan 276.335.200 liraya karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Davalı kooperatif anasözleşmesinin 61.maddesinde belirlenen ilkelere göre binaların geçici maliyetleri bulunduktan sonra yönetim kurulu kararıyla oluşturulacak teknik heyet tarafından binaların değer takdirlerinin yapılması, bunların düzenleyeceği raporun onanıp yönetim kuruluna tevdii gerekir. Bu raporun yine aynı maddede öngörülen şekilde ortaklara tebliği, varsa itirazların incelenmesi ve sonucuna göre kesin maliyetlerin bulunması gerekir. Konutların kesin maliyetlerine göre de şerefiye bedellerinin takdiri gerekir.
Davalı kooperatif 7.1.1994 tarihinde yapılan toplantı "iştisari" mahiyette olup, burada alınan karar, kooperatif yönetim veya genel kurulunda alınmış bağlayıcı bir karar mahiyetinde değildir. Yetkili organlar, bu karara dayanarak, ortaklardan şerefiye tahsil etme ve hak sahiplerine dağıtma yetkisine sahip olmadıklarından, esasen bir ortağın rızai ödemesi dışında diğer ortaklardan da "şerefiye" adı altında bir taksilatta bulunduklarının kanıtlanmamış olmasına göre, davanın reddine karar verilmek gerekirken, yazılı nedenlerle davanın kabulü bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davalı kooperatif vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 17.06.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.