 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1999/3538
Karar No : 1999/5488
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Ankara 1.Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 24.12.1998 tarih ve 1998/53-1998/11958 sayılıkararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü.
Davacı vekili, çay-kahve makinaları üretimi ve pazarlaması ile iştigal eden müvekkili şirketin yıllardır kullandığı ve ihtira beratı aldığı otomatik çay demleme makinesinin "Çayset" markasının tescili için Türk Patent Enstitüsü'ne müracaat ettiklerini, davalının bu talebi reddettiklerini, itirazları üzerine Yeniden İnceleme ve Değerlendirme Kurulu'nu da başvuruyu reddettiğini belirterek davalının bu kararının iptaline ve "Çayset" ibareli markanın ilana açılarak tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, "Çayset" ibaresinin malın niteliğini, cinsini gösterdiğini ve ticaret alanında herkes tarafından bu malın adı olarak kullanılması nedeniyle reddedildiğini, davacının tescil başvurusundan önce bu ibareyi kullandığını ve bu ibarenin ayırt edici nitelik kazanmış olmasını ispatlaması gerektiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, dosyadaki delillere, bilirkişi incelemesine göre "Çayset" ibaresinin ürünün cinsini belirttiğinden davanın reddine karar vermiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve davacının Türk Patent Enstitüsü'ne 556 sayılı Kanunun 7/son maddesine dayanarak tanınmış marka iddiasına dayalı tescil talebinde bulunmamış olmasına göre onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasa hükümlerine uygun görülen kararın ONANMASINA, 1.370.000 lira temyiz ilam harcından peşin harcın mahsubu ile temyiz edenden alınmasına, 17.6.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.