 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1999/2848
Karar No : 1999/4721
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Kayseri Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 23.12.1998 tarih ve 1998/577-1998/603 sayılı kararınYargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Yaşar Aslan tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü.
Davacı vekili, davalı şirkete diğer davalıların kefaleti ile üç adet teminat mektubu kredisi kullanıldırıldığını, risk halinde bulunan ve depo edilmesi zımnında kredili müşteri ve kefillerine ihtar tebliğ edilerek davalılar açısından borcun muaccel hale geldiğini ileri sürerek, (750.000.000.-) lira'lık teminat mektubunun %25'i nakit blokaja alınmış olduğundan kalan (562.500.000.-) lira'nın müvekkili banka nezdinde faiz getirmeyen bir hesaba depo edilmesine 15.04.1998'e kadar tahakkuk etmiş olan (7.875.000.-) lira BSMV ve komisyonun tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, borcun ipotekle temin edildiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; sözleşme ve eklerine banka kayıtlarına ve bilirkişi raporuna dayanılarak, taraflar arasındaki genel kredi sözleşmesinin 16.maddesinde henüz nakit riske dönüşmemiş olan gayri nakdi kredi karşılığının depo edilmesinin davalı tarafça kabul edildiği, davacının hiçbir haklı gerekçeye dayanmadan 15.04.1998 tarihinde ihtarname çekerek teminat mektubunun depo edilmesini istemiştir. Teminat mektubunun derdest bir dava için depo edildiği, bu dava bitmeden ortada hukuki bir neden olmadığı halde kısa bir süre sonra bankanın işbu davayı açmasının dürüstlük kuralları ile bağdaşmayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Davacı bankaca davalılardan E... Ltd.Şti.ne (750.000.000.-) lira'lık teminat mektubu kredisi kullandırılmış, bu kredinin %25'i nakit olarak depo edilmiş, kalan %75'i için de nakdi risk doğduğundan bahisle bu miktara tekabül eden (562.500.000.-) lira'nın davalı borçlu ve kefillerce depo edilmesi istenilmiştir. Mahkemece, sözkonusu teminat mektubunun başka bir mahkemede görülen derdest bir dava için verildiği, sözkonusu dava henüz sonuçlanmadan ve ortada geçerli bir hukuki nedenin varlığı kanıtlanmadan kredi tutarının kalan %75'inin depo edilmesinin istenmesinin iyiniyet ve dürüstlük kuralları ile bağdaşmadığı gerekçe gösterilerek dava reddedilmiştir. Oysa, taraflar arasındaki kredi sözleşmesinin 16.maddesiyle bankanın talebi halinde, henüz nakit riske dönüşmemiş olan gayri nakdi kredilerin karşılığının depo edileceği davalılarca kayıtsız şartsız kabul ve taahhüt edilmiştir. Kaldı ki, davacı bankaca çerçeve sözleşme uyarınca kullandırılan bir kısım kredilerden doğan borcun ödenmemesi üzerine davalılar aleyhine sekiz ayrı icra takibine girişildiği ve riskin de oluştuğu iddia edilmiştir. Bu bakımdan, sözü edilen sözleşme maddesi hükmü ışığında davacının bu iddiaları incelenerek uyuşmazlığın çözüme bağlanması gerekirken, bu iddialar irdelenmeden yetersiz inceleme ve davanın mahiyetine uygun düşmeyen gerekçelerle davanın reddi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 01.06.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.