 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/2484
Karar no: 1999/4277
Tarih: 24.05.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Mersin Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 20.11.1998 tarih ve 1998/116 -1998/1265 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Hüseyin Ulus tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkiline sigortalı ve davalı tarafından taşınan emtianın araç soğutucusunun çalışmaması nedeniyle bozulmasından doğan sigorta tazminatının ödendiğini ve davalı hakkında Almanyada açtıkları davada verilen kararın kesinleştiğini ileri sürerek, bu kararın tenfizini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin Almanyadaki davadan haberdar olmadığını ve savunma haklarının kısıtlandığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan delillere göre, tenfiz şartlarının bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, yabancı mahkeme kararının tenfizi istemine ilişkin olup, davalı yabancı mahkemeye çağrılmadan karar verildiğini savunmuştur.
Milletlerarası özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanun'un tenfiz şartlarının açıklandığı 38/d madde ve bendinde, yabancı mahkemenin o yer kanunları uyarınca aleyhine tenfiz istenen kişiyi mahkemeye çağırması veya mahkemede temsil edilmesi veyahut o kanunlara aykırı şekilde gıyapta karar verilmemesi gerektiği öngörülmektedir. Davalı, aynı madde uyarınca duruşmaya çağrılmadan ve savunma hakkını kullandırılmadan karar verildiğini savunduğuna göre, mahkemece davalı savunması üzerinde durularak, konuyla ilgili belgelerin dosya içerisine getirtilmesi ve sonucuna göre işlem yapılması gerekirken, eksik inceleme ile hüküm tesisi yerinde görülmediğinden kararın bu nedenle davalı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararırı davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 24.05.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.